ay allah'ım kedi, köpek, tavşan, papağan vs. dururken insan evine yılan nasıl getirir? onu nasıl evcil hayvan olarak görür? tüylerim yazarken diken diken oldu! ben tv ekranında bakamıyorum, videosuna tıklayamıyorum, ağaç altında duramıyorum ne olur ne olmaz diye...hayır piton filan alıyorlar ben inanmıyorum evcil olmaz yani aklına esse gece boğup yese diye de mi korkmaz insan? komşumda olsa yeminle o evden taşınırım. tuvaletlerden filan kaçıp komşunun tuvaletinden çıkıyormuş neyse ki, bu dediğim pek bizde yok daha çok abd ve avrupa'da oluyormuş okuduğum haberlerde...

okumuyorum zaten o yalaka, dalkavuk gazeteyi epeydir.....

ayyyyy nasıl elleri varıyor böyle bir zalimliği yapabilmeye ! yazıklar olsun:(

nevresimleri değiştirirken çıldırıyor, üstüne atlıyor, içine giriyor, ilk kedim de öyleydi, bu da böyle.
ilk kedimiz prenses, annem rahmetli olunca günlerce odasının kapısının eşiğinde resmen ulurdu miyavlama değil uluma. :((( komşum duydu da şaşırdı....

ayyy yazıkkkk inşallah bir mucize olur da iyileşir....bizim apt. bahçesindeki bir yavru kedi geçen şubat ayında mı, ocak ayında mı felç olmuştu, sırtında diş izi çıkmış, ama şükür çok başarılı bir ameliyatla iyi oldu. şimdi abimin kedisi oldu, koşup oynuyor, darısı cavidan'ın başına.

zeytin, haşlanmış mısır :))

ben link işini becerememiştim, düzeltmişsiniz, çok teşekkürler :)

bir zamanlar çukurova ve kadın.

melek olan ilk kedim çok uslu kızdı hep ayak ucunda uyurdu.
şimdiki yaramaz oğlum bücürük de ayak ucunda uyuyor ama sabaha karşı kafama atlıyor! :) veya yastığımı alıyor! bana bir damlacık yer kalıyor yastıkta:)))bir süre sonra gidiyor yastık yine bana kalıyor:)

ben çok memnunum vet. hekimlerimizin hepsinden. hiç öyle bir şey yaşamadım.

yıllardır yaptığım şey. su ve kuru mama mutlaka koyuyorum. apt. bahçesinde kendi bahçem değil o yüzden allah'tan sayıları az. iki anne kedi var. arada başka gelip geçici kediler oluyor onlar alışmıyorlar. o iki anne kedinin yavruları da maalesef ya köpekler, ya arabalar yüzünden yaşamıyor. bir tanesini yaşattık o abimin kedisi oldu şimdi adı tırmık, bir tanesini daha yaşattık, tedavi ettirdik ama kötü komşum yüzünden heba oldu. (lokum) kaç yıl oldu hiç affetmiyorum o komşumu o yüzden:( bir de çocuklar bahçeye minik bebek kedi koymuştu, biri şu anda harika yuvası var ismi leo koymuşlar çok mutlu oluyorum, ötekini de almışlar yuvalanmış. :) iki de bebek köpek yuvalandırdım:))

kesinlikle öyle..

yapamadım link işini...
şarkının adı ı know why and so do you

1941 glenn miller youtube'da var.

edit:link

allah hepimizin kedilerini korusun :( kedisini kaybedenlere de sabırlar versin. :(

ben çok sevdim kedi sözlüğü, ömrü çok uzun olsun inşallah, kedimin resmini koyacaktım, melek olan kedimi de ama beceremedim.

kadife kumaş gibi muhteşemler.

şehir içi ego otobüs şoförü bir keresinde beni canımdan bezdirmişti, kaç yıldı oldu hala hatırlarım, çok yaramaz olduğundan balkondan düşmüştü, üç gün iğneye gittik geldik o zamanlar küçüktü, çok kilolu değildi, zor da olsa kutusuna koyabiliyordum. kızılay aşağı ayrancı otobüslerinde sorun çıkmadı ama keçiören aktepe otobüs şoförü yol boyunca dırdır etti! neymiş? kedim korkudan sürekli miyavlıyor ya ona sinir oluyormuş. !!!! geçen gün de belki aynı adamdı elinde kedi kutusu olan bir kadını almadı. yanında da başka biri var onunla sohbet ediyor "otobüse kedi getirince her yanım kaşınmaya başlıyor! almıyorum" dedi!!! halk otobüsleri daha iyi. onlar bir şey demediler hiç. bir ego şoförü de yasak demişti bana ama yine de binmiştim bir şey diyememişti.

karşıyım ben. kedinin güzelim tüyleri niye traş edilsin? ameliyat yeri vs. mecburiyet hariç.....

ben, rahmetli anne ve babamın ta 1952 yılından kedileri inci ile ilgili acı (çünkü o yıllarda şimdiki gibi vet. tıbbi hizmetleri, vet klinik filan hak getire) anılarını anlatmak istedim. çünkü tüm ailemizi çok etkilemiştir.

rahmetli babamın diyarbakır'a tayini çıkıyor. orası da van'a yakın ya, bahçeli küçük bir lojmanda oturuyorlar. annem bir gözü sarı, bir gözü mavi bembeyaz bir kedi görüyor. sanırım van kedisi. hemen alışmıyor anneme ama annem pes etmiyor, zamanla annem işte tavuk, et filan vere vere onu alıştırıyor kendine ve ismini inci koyuyor. çok uslu, çok yumuşak huylu bir kediymiş. dişiymiş ama hiç doğum yapmamış. (benim prenses de öyleydi oluyor yani)

derken bu sefer babam kore'ye gidecek, annem de loğusa, istanbul'a anneannem, dedemlerin yanına. inci'yi bırakmaya gönülleri hiç razı değil ancak arabaları yok. trenle o zaman 1 ya da 2 gün belki 3 gün yolculuk olacak. ancak asıl çok acı bir olay yüzünden inci'yi götürmek istememişler o da ayrı bir hikaye:

daha önce beyaz yavru bir kedileri varmış, yine tayinleri çıkınca, yavruyu da trenle götürelim demişler, istasyonda "kediye kuduz aşısı yapmanız gerekir" deyince o zamanlar artık şimdiki gibi vet. klinik filan ne gezer artık kime yönlendirdilerse, yavru kediye aşı yapmışlar ama daha trene binmeden kedicik sizlere ömür!!!! çok ağlamışlar bin pişman olmuşlar. artık aşı bayat mıydı, doz mu çok geldi bilemiyorlar. 1950 yılın....nerede şimdiki gibi kedi üzerine uzman vet. hekimler, klinikler, kilosuna göre aşılar...hiçbiri yok:( bizler şimdi çok şanslıyız...

işte o acı anı yüzünden, aynı şey çok sevdikleri inci'nin de başına gelir, o da ölür diye mecburen diyarbakır'da bırakmışlar. ev taşınırken inci anlamış gideceklerini, eşyalar yüklenmiş, (çok şeyleri yok, ne buzdolabı, ne fırın, ne de öyle oturma grupları, üçbeş açılır kapanır sandalye, masa, yatak, yorgan vs.) fayton gelmiş, annemler binmişler, inci faytonun yanına kadar gelmiş, "beni de götürün, bırakmayın" diyordu sanki diye annem çok üzülürdü anlatırken. bunu ömür boyu anlattı annem. ben de hep üzülerek dinledim. keşke aşı filan yaptırmadan gizlice bir kutuya koyup götürseydiniz derdim hatta...:(

diyarbakır'daki komşularına yazıp, para göndermişler ama cevap alamamışlar. gitmeden komşulara ne olur su, yiyecek verin aç kalmasın demişler ama ne oldu bilmediklerinden inci yüreklerinde bir yaraydı..... :(

60 yıl sonra abim, ilk kedisine rahmetli anne, babama ithafen inci ismini koydu, şimdi 7 yaşında. :)

inci çoktan melek olmuştur, annem, babamla yıllar sonra da olsa kavuştular..:( ben de ölünce annem, babam ve ilk kedim prenses kadar, hikayesini çok dinlediğim inci'yi görmeyi çok istiyorum. umarım sıkılmadan okumuşsunuzdur:)

kokusuz, topaklanan herhangi bir kum. yeter ki, topaklansın.