ölüme terk etmektir:
https://www.instagram.com/p/bqb_s5pf0mg/
sabahtan beri gözümün önünden gitmeyen bu kedicik ankara'da sokağa terkedilmiş. lütfen paylaşalım.

sorumsuz insanların yaptığı. sokakta yavru bir kedi görüyorlar. eve alıyorlar. kedi büyüyüp kızgınlık seslenişleri, koku ve işaret bırakma faaliyetleri başlayınca kısırlaştırmak yerine sokağa geri bırakıyorlar. eve almanız ömürlük olmayacaksa hiç almayın. siz bıraktığınızda avlanmayı ve sokaktaki mücadeleyi unuttukları için daha fazla zorluk çekiyorlar.

yapılabilecek en büyük kötülüklerdendir. bir çocukla hayatı paylaşma kararı aldığınızda bunun iki-üç aylık ya da yıllık bir şey değil on beş-yirmi yıl (keşke daha fazla olabilse) olduğu bilinmeli. yaşamı boyunca her anında yanında olma sözü verilebilmelidir. heves uğruna hayvanlara bu travmayı yaşatanları anlamam mümkün değil. evlat terk edilmez.

kediyi, köpeği sokağa atacak kadar zalim olan herkes ölsün istiyorum. net.

ben kısa süreliğine sahiplendirme işleriyle uğraşmıştım, sırf bu yüzden çektim kendimi. neden diyeceksin en az 4-5 kere geri gelen köpekler vardı, kediyi veriyorsun yaramaz diye veya pirelendi diye geri veriyorlar. insanlar öyle garip ve cahil ki katlanmak için gerçekten sağlam sinirleri olan, kimseyi kırmadan işleri halledebilecek insanlar lazım ki ben öyle değildim. oyuncak alır gibi hayvan alıp sonra geri veriyorlar. haydi bunlar bir dernek veya bu işlerle uğraşan kişilerce olduğu için geri alıyordunuz hayvan sokağa düşmüyordu. bir de hayvanı sokaktan alıp eve alıştırıp atanlar var, onlar için söyleyecek cümle bulamıyorum. sudan çıkmış balık gibi ölüp gidiyor çocuklar. sokakta büyüse ölmeyecek hayvan atan şahıs yüzünden ölüyor çünkü her şeye yabancı.

küfürü hakeden zat’tır kendisi

söz konusu hayvanlar iken, onlara kötülük edenlerle ilgili vicdan duygum yok oluyor. bir kediyi, köpeği sokağa atanlar umarım ettiklerini bulurlar. bir lokma yemeğe, bir yudum suya, başını sokacak bir çatıya ihtiyaç duyar ve o gün geldiğinde sokağa bıraktığı meleği hatırlayıp vicdan azabı çekerek ilahi adaletin tecellisini görürler.

ikiyüzlülüğün allahıdır.

yeni bir trend olarak "eğlencelik", "sezonluk" kedi köpek sahiplenme de var. özellikle yaz sezonunun bitmesi ile ortalıkta "oyuncak" muamelesi görmüş ve sonrasında sokağa atılmış kediler ve köpekler bulunmaktadır. tatil beldelerinde, şehirlerde parklarda, ana caddelerde bolca bulunurlar. madem 2- 3 aylığına eğlenmek için yanına alıyorsun, onun yerine git oyuncak kedi, köpek al. bu nasıl bir bencilliktir? bunu yapanların hayatı nasıl berbat bir hayattır? bunları yapanların yaptıkları işten, yetiştirdikleri çocuktan vs. hayır gelir mi?

ayrıca çok özel bir nedenden dolayı bırakmak zorunda iseler bu canlıları sokağa bırakmak çözüm değil. bunun yerine hayvansever derneklerine ilan verilir veya barınaklara haber verilir. bunun dışında bakamayacak durumda olanların, sorumluluk alamayacak olanların kesinlikle herhangi bir canlıyı sahiplenmesini doğru bulmuyorum.

öldürmekten farksızdır. lütfen çocuğunuzun hevesi geçsin diye değil, ömür boyu bir kedisi, arkadaşı bir hayvan dostu olsun diye sahiplenin

bir anlık hevesle alınan kedilerin sokağa atılması kadar üzücü bir durum olamaz sanırım. onlar bizim oyuncağımız değil onların tek istedikleri sıcak bir yuva ve ilgi.insanlar malesef bu konuda çok acımasız olabiliyor. insanlardan çok hayvanları sevmemin nedeni sanırım bu olabilir.

alçaklıktır. insanlık değildir.

yaşaması zor şartlarda ölüme terk etmektir.
ev şartlarında büyümüş bir kedi doğa şartlarını bilmez. iş bu nedenle bakamayacağın çocuğu yapma, bakamayacağın canlıyı alma.