bence buna sözlükçüler karar verecek. bir kısıtlama olması sözlük mantığına aykırı. kedi sözlük yazarları ne derse o...

bu kadar kısa sürede inanılmaz. kedicilerin gücü adına, tebrikler sözlük...

seçim sonuçlarında trafodan bir nedenin bile kedilere bağlandığı bir memlekette kedilerle ilgili konu sıkıntısı yaşanacağına pek ihtimal vermiyorum. sonuçta her şeyi kedilere bağlamakta ve onların gözünden veya kedicilerin bakış açısından ele alıp irdelemekte özgürüz...

kedici tutkuyla bağlıdır, kedi sever, sadece sever

hayvanlara eziyet edenler, enteresan bir şekilde, er yada geç, hem de bu dünyada, cezalarını buluyorlar. ılahi adalet mi, kötü enerjileri kötülüğü mü çekiyor bilemiyorum ama var böyle bir şey.

(bkz:yavuz dizdar)

her ne kadar kısa ve basık burunlu irklar için normal olduğu düşünülürse de bir problemin habercisi olabilir...

dört ve ötesi kediler ve kediciler için sıkıntılı bir sürecin başlangıcı oluyor. ıdeal rakam iki derim

heyvanlarla birlikdə yaşamağın insan sağlamlığına bir çox faydası olduğunu bilirik. bəs kiçik yaşdan etibarən pişiklərlə birlikdə yaşayan, onlarla böyüyən uşaqları necə bir gələcək gözləyir?

milli.az lent.az-a istinadən bildirir ki, "kedici" jurnalı rəhbəri doktor tarkan özçetin, 5 yaşına qədər pişiklərlə böyümüş uşaqların necə və niyə sağlam olduğundan yazdı: "sağlam nəsillərin zəmanəti pişiklərdir. heç unutmaram, illər əvvəl klinikama pişik sahibi olmaq üçün yoldaşı ankarada diplomat olan hamilə bir amerikalı xanım gəlmişdi. hansı ki, çoxumuzun həyatında ən az bir dəfə şahid olub gözlərinə inanmadığı, yerə düşən əmziyi bir başa körpəsinin ağzına verən o məsuliyyətsiz, qərbli analardan biridir. "Əminmisiniz?", - deyə soruşmuşdum istər-istəməz . indiyə qədər deyil, niyə hamiləliyin son dövründə evlərinə pişik almaq istəyirdilər? ağlım kəsmirdi. doğulacaq körpəmin sağlamlığı üçün demişdi. həkimi məsləhət görmüş, doğuşdan əvvəl evdə mütləq pişik və ya it olmasını söyləmişdi. bizdəki çox həkimlər (hələ o illərdə) uşaqların sağlamlığı üçün buna şiddətlə qarşı çıxarkən, evdə olan iti, pişiyi uzaqlaşdırılmasını istəyərkən necə olur, başqa bir həkim belə məsuliyyətsizlik edə bilirdi? məgər bir bildikləri varmış. "gigiyena hipotezi" həddən çox gigiyenik mühitin və bu gigiyenanı təmin etmək üçün istifadə edilən məhsulların həm özümüz, həm də pişiyimiz üçün nə qədər təhlükəli olduğunu qeyd etmişdim. indi bu gigiyena tutqusunun, insanlarda xüsusilə uşaqlarda, təxmin belə edə bilməyəcəyiniz qədər qalıcı sağlıq problemlərinə səbəb ola biləcəyini anlatmağa çalışacağıq. immunitet sistemi və ya vücudun müdafiə sistemi, adı nə olursa olsun, bu sistemin vəzifəsi, vücudumuza təhdid ola biləcək və xəstə edə biləcək bütün amillərə (bunlar bakteriya, virus, göbələk, parazit, hətta xərçəng hüceyrələri belə ola bilir) qarşı qorumaq və savaşmaqdır. immunitet sistemi inkişaf etmiş bir fərdin elə də asan xəstələnməyəcəyi çox dəqiq söylənə bilər. bu sistem həyatın ilk günlərindən, hətta ana bətnində inkişaf etməyə başlayır və inkişafının böyük bir hissəsini (bura çox vacibdir) 5 yaşına gəldiyində tamamlayır. yəni doğuşundan 5 yaşına gələnə qədər yaxşı bir inkişaf göstərən immun sisteminə malik uşaqlar, ömrü boyu elə də asanlıqla xəstə olmurlar. elə isə canımızdan çox sevdiyimiz uşaqlarımızın bu sistemlərinin inkişafı üçün nəyə ehtiyacları var? cavab çox sadədir, amma bir o qədər də təəccüblüdür: mikrob. bəli, səhv oxumadınız, 0-5 yaş arasındakı körpələrin, daha sonrakı həyatlarının bütün mərhələlərinə müsbət təsir edəcək sağlam bir immunitet sisteminə sahib olmaları üçün mikroblarla təmasda olmaları, tanış olmaları və onlarla mübarizə aparmaları lazımdır. bu olmazsa nə olar? açıq demək lazımdırsa, bu zaman sistemin ağlı qarışır. tanımadığı, bilmədiyi mikrobların əvəzinə savaşacaq başqa şeylər axtarır. məsələn, polenlərə (çiçək tozu) həvəs göstərir. nəticə: allergiya. mikrobsuz, təmiz mühitdə böyüdülən bu fərdlər ağıla gələ biləcək hər şeyə allergiya və sonrasında astmaya yoluxa bilir.

ağardıcı iyi qoxan mühitlərdə doğulub böyüyən, ən kiçik temperatur yüksəlməsində dərmanlara və antibiotiklərə bulanan körpələrin müqavimət sistemləri daha da zəifləyir. sistem öz vücudundakı hüceyrələri düşmən zənn edir və onlarla mübarizə aparmağa başlayır. nəticədə, allergiyadan daha da qorxulu otoimmun xəstəliklər yaranır. bir çoxu uşaq deyilə biləcək yaşlarda meydana çıxan xəstəliklərdən bir neçəsi: 1-ci tip diabet (şəkər xəstəliyi), ms (multiple skleroz), lupus (qırmızı qurd eşənəyi) seliakiya. siyahı belə davam edir və çox təəssüf, heç birinin dəqiq müalicəsi yoxdur. il 1989, david strachan adlı bir araşdırmaçı, yuxarıda anlatmağa çalışdığımız "gigiyena hipotezi" deyə bir hipotez ortaya atır. keçən 27 il içində, bu hipotezin (doğruluğu, ya da səhvi hələ isbatlanmamışdır) doğruluğunu sübut edən yüzlərlə araşdırma aparılır. ancaq bu təcrübələrin heç biri nə mediada, nə də başqa yerlərdə gündəmə gəlir. hətta gigiyenik hipnozu elmi mühitlərdə çürüdülməyə çalışılır, bunda uğursuz olunsa da sanki bunu həmişə hipotez olaraq qalması istənilir".

kaynak: milli.az

hiç unutmam yıllar önce kliniğime kedi sahiplenmek için eşi ankara’da diplomat olan hamile bir amerikalı bir bayan gelmişti. hani çoğumuzun hayatında en az bir kere tanık olup gözlerine inanamadığı, yere düşün emziği direkt bebeğinin ağzına veren o sorumsuz, batılı ama pis annelerden birisi işte. emin misiniz diye sormuştum ister istemez. şimdiye kadar değil de neden hamileliğin son döneminde evlerine kedi almak istiyorlardı? akıl erdirememiştim. doğacak bebeğimin sağlığı için demişti. doktoru önermişti, doğumdan önce mutlaka evde kedi veya köpeğin olmasını söylemişti. bizdeki çoğu hekimler (hele o yıllarda) bebeklerin sağlığı için buna şiddetle karşı çıkarlarken, var olan kedi köpekleri evden uzaklaştırılmasını isterlerken nasıl olurda başka bir doktor böyle bir sorumsuzluk örneği sergileyebiliyordu?
meğer bir bildikleri varmış (bkz:hijyen hipotezi)
aşırı hijyenik ortamların ve bu hijyeni sağlamak için kullanılan ürünlerin hem kendimiz hem de kedimiz için ne kadar zararlı olduğunu “hijyenik zehirler” başlıklı makalemde ayrıntıları ile yazmıştım. şimdi bu hijyen takıntısının, insanlarda özellikle geleceğimiz çocuklarda, tahmin bile edemeyeceğiz kadar kalıcı sağlık problemlerine neden olabileceğini anlatmaya çalışacağım.
immun sistem, bağışıklık veya vücudun savunma sistemi. ismi ne olursa olsun bu sistemin görevi, vücudumuza tehdit olabilecek ve hastalık yapabilecek tüm etmenlere (ki bunlar bakteri, virüs, mantar, parazit hatta kanser hücreleri bile olabiliyor) karşı korumak ve savaşmaktır. bağışıklık sistemi gelişmiş bir bireyin kolay kolay hasta olmayacağı çok net söylenebilir. işte bu sistem hayatın ilk günlerinde hatta anne karnında gelişmeye başlıyor ve gelişmesinin büyük bir bölümünü (işte burası çok önemli) 5 yaşına geldiğinde tamamlıyor. yani doğumdan 5 yaşına gelene kadar iyi bir gelişme gösteren bağışıklık sistemine sahip çocuklar, sonrasında ömür boyu kolay kolay hasta olmuyorlar. o zaman canımızdan çok sevdiğimiz çocuklarımızın bu sistemlerinin gelişmesi için neye ihtiyaçları var? cevap çok basit ama bir o kadar da şaşırtıcı: mikrop.
evet yanlış okumadınız 0-5 yaş arasında ki bebeklerin, daha sonraki tüm yaşam evrelerini olumlu etkileyecek sağlam bir bağışıklık sistemine sahip olmaları için mikroplarla temas etmeleri, tanışmaları ve onlarla savaşmaları gerekiyor. bu olmaz ise ne oluyor? en açık anlatımı ile bu sistemin kafası karışıyor. tanımadığı, bilmediği mikropların yerine savaşacak başka şeyler aramaya başlıyor. örneğin polenleri gözüne kestiriyor. sonuç: alerji. mikropsuz, steril ortamlarda büyütülen bu bünyeler, akla gelebilecek her şeye alerji ve sonrasında astım geliştirebiliyorlar.
buram buram çamaşır suyu kokan ortamlarda doğup büyüyen, en ufak bir ateş yükselmesinde (hiçbir işe yaramadığı bilindiği halde) ilaçlara ve antibiyotiklere bulanan bebeklerin savunma sistemlerinin kafası daha da karışıyor. sistem kendi vücudundaki hücreleri düşman zannediyor ve onlarla savaşmaya başlıyor. sonuç, alerjiden daha da vahim: otoimmun hastalıklar. bir çoğu çocuk denilebilecek yaşlarda ortaya çıkabilen hastalıklardan işte bir kaçı: tip 1 diyabet (şeker hastalığı), ms (multiple skleroz), lupus (sistemik lupuseritematozus), çölyak hastalığı (glutenenteropatisi) liste maalesef böyle uzayıp gidiyor ve maalesef tamamının net tedavisi yok.
yıl 1989, david strachan isimli bir araştırmacı, yukarıda anlatmaya çalıştığım “hijyen hipotezi” diye bir hipotez ortaya atıyor. aradan geçen 27 yıl içinde, bu hipotezin (adı üstünde doğruluğu ya da yanlışlığı henüz ispatlanmamış) doğruluğunu kanıtlayan yüzlerce daha araştırma yapılıyor. ancak bu çalışmaların hiç birisi ne medyada, nede sağlık çevrelerinde gündeme gelmiyor. hatta hijyen hipotezi bilim çevrelerinde sıklıkla çürütülmeye çalışılıyor, bunda başarısız olunsa da sanki bunun hep bir hipotez olarak kalması isteniyor. belki de trilyon dolarlık bütçelere sahip ilaç ve deterjan firmalarının yönlendirdiği lobiler buna engel oluyor. bilemeyiz…
sonuçta ne olura olsun aşırı hijyen ürünleri ve ilaç kullanımının çocuklarımıza fayda yerine zarar verdiğini, çocuklarımızın bağışıklık sistemlerinin güçlenmesi için doğaya çıkmasını, doğal beslenmesini, mikroplarla ve alerjenlerle tanışması gerektiğini ve en önemlisi evimizde en az bir kedi ve/veya köpekle beraber büyümesinin sayısız faydalarına bir yenisinin daha eklendiğini artık biliyoruz.
kedici sevgi ve saygılarımla
dr.tarkan özçetin
kaynak: (bkz:kedici dergisi)
azericesi
(bkz:pişiklerle böyüyen uşaqlar)

ilber ortaylı. şöyle bi kedici gözle bakın tam bir kedi. hareketler, tepkiler... bu arada kendisi sıkı kedicidir...

ınsanlar için sigaranın zararlarını anlatmaya gerek yok, ancak sigara içilen evde yaşayan pasif içici kedilerin de en az insanlar kadar hatta daha fazla zehire maruz kalığını, bunun onların yaşam süresini ve kalitesini düşürdüğünü, biliyor muydunuz? o zaman sigara içen bir kedici için yapılabilecek en iyi şeyi yapıyoruz. bırakmak.
kendimiz ve kedimiz için...

akif pirinççi / felidae

kedilerden hoşlanmayan insanlardan uzak durun. (irlanda atasözü)

evet o zamanlar, seksenli yıllar, kedi kumu diye bir şey yok. yavru kediciler bilmez. inşaatlardan kum alır, bulamazsak toprak, olmadı gazete kağıdı kullanırdık.

evet sevgili kediciler, siz nasıl kedici oldunuz?

kedilerin, zihinsel yeteneklerimizi ve yaratıcılığımızı geliştirdiği, ruhsal gelişimimize yardımcı olduğu, pozitif enerjileri çektiği ve sezgilerimizi güçlendirdiğini düşünüyorum (ki bir çok başarılı sanatçı ve yazar kedicidir).

en sevdiğim mina urgan’ın efsanevi tarifi
"kedilere tutkuyla bağlananlar, öteki insanlardan bambaşka bir soydandır bana kalırsa. bu soy, gerçekten soylu bir soydur. belirli bir kültür düzeyi ve duyarlılık şarttır kedileri tutkuyla sevebilmek için.
bu soydan olanlar genellikle kültürlü, ince, sanat meraklısı insanlardır. kaba saba bir hödüğün kedi sevmesinin yolu yoktur.”

kedileri tanımayan nankör ve bencil olduğunu düşünenlerin çok şaşıracağı bir şey ama yeni doğum yapmış anne bir kedi kendisiyle hiçbir kan bağı olmayan başka bir minnağı benimseyip onu emzirebilir. bazen yeni doğum yapmasına da gerek olmayabiliyor. annelik iç güdüsü çok yüksek olan bu kedilerin öksüz minnağı görmesi yeterli önce yalamaya başlıyor ve bir süre sonrada emziriyor.

maalesef insanlarda olduğu gibi kedilerde de yeni doğanlar çeşitli nedenlerle öksüz kalabiliyorlar. bu tatsız durumda çoğunlukla çocuk esirgeme kurumu misyonu, biz kedicilere düşüyor. bu sayıda sizlere bebek kedi ki, bundan sonra “minnak” olarak adlandıracağım kedilerin, bakımları ve beslenmeleri ile ilgili hayati bilgiler vermeye çalışacağım.

öncelikle bu minnaklar neden öksüz kalıyor? bu sorunun cevabını bulmaya çalışalım. en sık rastlanılan birinci neden anne hayatını kaybediyor. ikinci neden, isteksiz anne kedi, ki çoğunlukla daha bir yaşını doldurmamış oluyor ve kendi gelişimini tamamlamadığı için bebeklerine bakmıyor, bakamıyor. bazı anne kediler çok ilginç bir şekilde yeni doğurduğu yavrularını güvendikleri bir kedicinin evine, balkonuna, kapısının önüne (bir nevi cami avlusu) bırakabiliyorlar. sonuçta her nasıl ve ne nedenle olursa olsun her sene onbinlerce minnak öksüz kalıyor. unutmadan bunlara ek bir neden daha var ki bu çok daha vahim. biliyorsunuz bizde kedi olsun köpek olsun bir canlı sahiplenmek isteyenlerde ne kadar küçük olursa bana o kadar iyi alışır, sever diye (annesi gibi görür mantığı) çok ama çok yanlış bir inanış var. bu şekilde daha gözlerini açmadan annesinden koparılan minnaklarda, bence öksüz gurubuna giriyor. nihayet potansiyel kedicilerin bu alışkanlıklarını bilen bilinçsiz ve kötü niyetli pet shoplar da bu zincirin son halkasını oluşturuyorlar. yeri gelmişken açıklamakta fayda var 2 aydan önce annelerinden koparılmış yavrular sonrasında bir ömür süren bedensel ve ruhsal problemler yaşıyorlar. siz siz olun sakın bana daha iyi alışır diye bir yavruyu, annesinden 2 aylık olmadan ayrılmasına vesile olmayın.

yeni doğan minnakların bakım beslemesine üstlenmeden önce yapmamız gereken en önemli sey, minnakların kaç haftalık olduğunu bilmektir. çünkü bakım beslemeyi doğru formül ve uygun sıklıkta yapabilmek için minnağın kaç haftalık olduğunu gerçeğe yakın tahmin etmeliyiz.
“0 haftalık” yeni doğmuş bir minnağın vücudu 12-17 cm (kuyruk dahil) uzunluğunda ağırlığı ise 80-140 gr olmaktadır. doktora çalışmam sonucunda ankara minnaklarında bu değerler ortalama14cm/114gr olarak belirlenmiştir. gözler kapalı, kulaklar kıvrıktır. görme ve duyma yetenekleri olmadığı gibi harekette edemezler. ağızlarında hiç diş yoktur.
“1 haftalık” minnağın gözleri tam olmasa da hafif açılmıştır. gözler bu yaştan 3 aylık olana kadar tüm minnaklarda istisnasız gri-mavi renkli olur.
“2 haftalık” minnak hafiften hareket etmeye daha doğrusu emeklemeye başlar.
“3 haftalık” minnağın dişleri ki sonradan kalıcılarla yer değiştirecek olan süt dişleri hafiften belirme başlamıştır. hareket daha artmış emeklemeden yürümeye geçmiştir.
bu hafta önemli çünkü 3.hafta minnağın ilk katı yiyecekleri alabileceği haftadır.
“4 haftalık” minnak artık koşup yaramazlık yapmaya başlamıştır. tuvalet eğitimi (kuma alıştırma) bu hafta bitmeden verilmelidir.evet yardıma muhtaç on binlerce öksüz minnaktan şanslı olan birisi ile karşılaştınız. artık o can bundan sonra size emanet. uzun ve zorlu bir maraton sizi bekliyor.
öncelikle yapmanız gereken yukarıdaki bilgiler ışığında minnağın kaç haftalık olduğunu tahmin etmek. bundan sonra eksiksiz yapmanız gerekenleri 3 başlık altında anlatacağım. sıcak tutma, besleme, kaka ve çiş yaptırma. bu üçünden birini yanlış veya yetersiz yapmanız minnağın hayatına malolacaktır.

1- sıcak tutma : kediler biliyorsunuz sıcağı sever. minnaklar ise sıcağa muhtaçtır. bulunduğu ortam (ortam derken tüm odayı değil minnağı içine koyacağınız kutucuk) 30 c nin altına düşmemelidir. bunu sağlamak için sıcak su termosu, elektrikli battaniye, ısıtıcı lamba olduğu gibi bir şisenin içine sıcak su koyup, etrafını yakmasın diye sardıktan sonra yanına koymanız da yeterli olabilir. ama tercih sizin sevgi, şevkat dolu sıcacık koynunuzdur…

2- beslenme : evet önce kedimizi ısıttık şimdi işin en zor tarafı geldi. öncelikle dışarıdan edinmeniz gereken şeyler var. biberon ve mama. minnaklar için üretilmiş ve bir çok veteriner kliniği ve pet shoplarda bulabileceğiniz biberonlar olduğu gibi eczaneden temin edebileceğiniz damlalık veya enjektör (2 cc lik) işinizi pek ala görebilir. eczane demişken bir minnağın hayatını kurtarmak için ihtiyacınız olan şeyleri temin etmeniz için bulunduğunuz yerde kedi köpek veteriner kliniği olmasına gerek yok. bir eczane olsun yeter. konumuza dönecek olursak imkan varsa tercihiniz tabiî ki özel minnak biberonu olmalıdır. bu sayede hazırladığınız sütün minnağın ciğerlerine kaçmasına ve hava yutması gibi istenmeyen durumların önüne daha rahat geçilebilir.
mama olarak birinci tercihimiz yine minnaklar için hazırlanmış hazır süt tozlarıdır. ayrıca piyasaya yeni çıkan tetra pak kutu minnak sütleri de bu amaçla kullanılabilir. bu ürünleri teminde güçlük çekiyorsanız her eczanede bulabileceğiniz bebekler için hazırlanmış süt tozu şeklindeki bebek mamalarıdır. bu iki öneri dışında hiçbir şeyi kesinlikle kullanmayınız. inek sütüne su katma, pirinç suyu koyma, yok yumurta kırma ve bunun gibi bir çok yöntem artık çağdışı ve minnakların yaşam güçlerini olumsuz yönde etkiliyor. şimdi internetten baktım bu mamaların eczane fiyatları bir paket sigaradan biraz fazla. bunları niye yazıyorum minnak maması yapacağım, ucuza mal edeceğim diye uğraşmanıza gerek yok gidin eczaneye ve bir bebek maması alın. internette o kadar çok acayip formül ve tarif var ki hepsi birbirinden yaratıcı ama hiçbir işe yaramıyor, riskli hatta ölümcül. evet mamamızı ve biberonumuzu aldık şimdi mama hazırlama zamanı. minnak için olanı üzerindeki tarife göre, bebek için olanı ise üzerinde yazan sulandırma oranının yarısı kadar kaynamış suyla karıştırıyoruz. niye yarısı? çünkü kedi sütü içerik olarak insan sütüne göre daha yoğun ve zengindir. amacımız daha az su katarak minnağın ihtiyacını karşılayabilecek besin değeri yüksek yoğun bir süt elde etmek. hazırladığımız mamanın sıcaklığı bir diğer önemli ve hayati konu. ne çok sıcak ne de soğuk olmalıdır. ideal vücut sıcaklığında. mamanın sıcaklık testi çok basit, tüm anneler bilir: bileğin iç kısmına bir damla yöntemi. eğer minnakta emme refleksi varsa sorun yok biberondan hemen emmeye başlayacaktır. emme güçlüğü olanlarda ise damlalık veya enjektörle mamayı azar azar, damla damla yutkunmasını bekleyerek vermek daha doğru olacaktır. dikkat edilmesi gereken konulardan birisi de beslenme pozisyonudur. sırt üstü veya yatarak besleme sakıncalı olabilir. en uygun pozisyon için doğayı taklit yani annesini emen bir minnak resmine bakarak örnek alabilirsiniz.
beslenmede en önemli ve son kısma geldik, mamayı ne sıklıkta ve miktarda vereceksiniz? minnak 1 haftalık olana kadar 2 saatte bir en az 5 ml. evet bu uykusuz geceler demek ama korkmayın sadece 1 hafta sürecek. minnak 1 ile 2 haftalık yaşa gelince gündüz 2 saate bir gece 4 saatte bir en az 8 ml.mama veriyoruz. 2 ile 3 haftalık olunca gündüz yine 2 saate 1 ama gece artık siz yatmadan önce bir kez ve 8 saat sonra maraton tekrar başlıyor. miktar 10 ml. 3 haftalıktan sonra biliyorsunuz dişler belirmeye başlıyor ve artık katı gıdalara geçebilirsiniz. geçiş sürecinde sütü birden kesmeden katı mamayla karıştırarak vermelisiniz. katı mama olarak konserve minnak mamaları kullanılmalı, teminde güçlük varsa yağsız pişmiş kıyma veya light ton balığı verilebilir. bu mamayı küçük bir mama kabında, günde 4 kez ve kısıtlama olmaksızın yiyebildiği kadar verebilirsiniz.

3- kaka ve çiş yaptırma: normalde annelerinin yalayarak yaptıkları bu işlevi biz de onları taklit ederek yapacağız. beslenmeden hemen sonra karnına ve sırtına parmaklarınızla küçük küçük masaj yapınız. bu hareket gaz çıkarmasına ve sindirimine yardımcı olacaktır. daha sonra sıcak suyla temas ettirilmiş yumuşak bir bez, pamuk parçası veya en iyisi kulak pamuğunu poposuna hafifçe masaj yaparak sürünüz. aynı işlemi cinsel organına da yapınız. pamuk sararınca çişini yapmış demektir. kakayı zaten görürsünüz :)

eğer sizin minnak mamasını yemez, kusar veya kakasını yapamaz ise mutlaka veteriner hekiminize danışmalı ve ondan yardım almalısınız. ayrıca alacağınız tüm ürünlerin son kullanma tarihlerine bakmalısınız. tarihi geçmiş veya son kullanma tarihi olmayan mamaları kesinlikle almayınız.

son olarak süt annelik kurumunun kediler aleminde de var olduğunu belirtmeliyim. evet yanlış duymadınız kedileri tanımayan nankör ve bencil olduğunu düşünenlerin çok şaşıracağı bir şey ama yeni doğum yapmış anne bir kedi kendisiyle hiçbir kan bağı olmayan bir minnağı benimseyip onu emzirebilir. bazen yeni doğum yapmasına da gerek olmayabiliyor. annelik iç güdüsü çok yüksek olan bu kedilerin minnağı görmesi yeterli önce yalamaya başlıyor ve bir süre sonrada emziriyor.

minnakcı sevgi ve saygılarımla
dr.s.tarkan özçetin
kaynak: (bkz:kedici dergisi)