18’inci yüzyılda ünlü olan italyan besteci domenico scarlatti, kedisi pulcinella sayesinde en ünlü parçalarından birini besteledi. resmi adı “kk. 30, fa minör füg” olan bu tek bölümlü klavsen sonatı, gayri resmi olarak “kedi fügü” olarak biliniyor. kedinin, klavyenin üzerinde gezinmesiyle ortaya çıkan hoş notaları bir kenara not eden sanatçı, bunun üzerine koca bir füg bestelemiş. eser bugüne kadar pek çok resitalde yer aldı.

etrafa saçılmış kum taneleri yoktur. neyi nerde bıraktıysanız akşam eve geldiğinizde her şey yerli yerindedir. tüysüz evdir falan ama enerjisiz, ruhsuz, keyifsiz bir evdir. kumuna, tüyüne, dağınıklığına kurban olurum o yüzden. evimin neşesi. en harika ev arkadaşım!

kedisiz ev kombisiz ev ve hatta güneş girmeyen ev gibidir, soğuktur, iticidir. o evde, ruhları hep üşüyen ve gülmeyi unutmuş, somurtuk insanlar vardır.

kedisiz bi evde gölge görsem kedi gecti sanırım, her yerden çıkmalarına öyle alışmışım ki.

etrafımda kedilerin dolaşmasına öyle alışmışım ki kedi yoksa o ev bana ruhsuz geliyor. evim kedili diye bana artık ziyarete gelmeyen aile fertlerim ve arkadaşlarım da var, ben de onların kedisiz evlerine gitmiyorum artık. pişman değilim.

"kedisiz ev ne kadar güzel olsa da ev sayılmaz" mark twain
kedi evin ruhudur, tamamlayıcısıdır. kutsal sayılmasında da, şifacı sayılmasında da eve kattığı ruhun etkisi var diye düşünüyorum. film izlerken kucağında uyuyan bir kedi yoksa, sabahları seni uyandıran, akşam yolunu gözleyen bir kedi yoksa ne anlamı var. sen yoksan her şey eksik hoş bir müzik, hoş bir koku, en sevdiğin kitap, kahveni almışsın eline. fakat o da ne, büyük bir eksik var tabloda. kedi!

kedinin;

* senin veya çocukların için bir oyuncak olmadığını,
* sen istediğinde sevebilip kendi istediğinde tersleyebileceğin bir palyaço olmadığını,
* tıpkı seninki gibi ince bir ruhu olduğunu,
* çeşitli karakteristik özellikler taşıdığını,
* senin yaşam alanına saygı göstermesini istiyorsan senin de ona saygı göstermen gerektiğini,

her defasında kendine hatırlat.

bunları bildiğin ve kendine sürekli hatırlattığın müddetçe hiçbir problem yaşamaz; mükemmel bir aşkla ömür geçirirsiniz.

geri kalan her şeyi birlikte öğrenebilir, yaşadığın tecrübeyle ömrüne ömür katmış olabilirsin.

aliexpress'te çin'den çok ucuza getirtebileceğiniz kedi otlu çok güzel diş kaşıyıcılar var. onlardan edinin.

sakın ola ki, "bir şey olmaz yeaaa" , "hiçbir şey yapmadan bırakmasını bekleyin yeaaa" ya da "normal bunlar yeaaa" diyenlere kulak asmayın. çok ciddiyim. hayvan bilimcilerin, "davranış bozuklukları" ve " edinilmiş davranışlar" başlığında değerlendirdikleri bir konu bu.

en baştan önleminizi almazsanız ipin ucu bir kez kaçtı mı; önceleri size basitçe diş, tırnak geçiren kedi, bir süre sonra ilginiz kaybolacağı/alışacağınız için sırf ilgi çekmek adına koltuğunuza, perdenize, cildinize daha derin, daha agresif hamleler yapacaktır. göze alabiliyorsanız siz bilirsiniz. döverek pitbull besleyip, saldırgan olunca "ama onlar çok cici" diyen insanlar var sonuçta bu ülkede. bilemem tercihinizi.

fazla uzatmayayım. tavsiyem; elinizi sertçe (tabi kedinin dişini de kırmadan) çekmeniz ve adını sert bir ses tonuyla kızarak söyleyip ilginizi onun üzerinizden çekmenizdir. bir süre anlam veremedikten sonra tekrar yanınıza ilk geldiği anda, siz de bir süre trip atıp tekrar normale dönün. yaptığının yanlış olduğunu bilsin. tabi tek seferde değil, birkaç sefer sonunda anlayacaktır. kedi sonuçta, anında anlamasını beklemek hata olur. insan gibi düşünmeyin, kedi gibi düşünün. siz nasıl onu kızdırdığınızda önce trip atıp sonra hoop normale dönüyorsa, aynısını uygulayın.

ödüllendirme konusuna hiç girmiyorum, sakın.

birkaç farklı yazarın entry'sine ithafen yazdığım bu entry yüzünden lütfen linç etmeyin. ukalalık olarak da algılamayın lütfen. hep birlikte yanlış olanı savunmaktansa, biraz daha dikkatli daha doğru davranmak; bize arkadaşlık yapan kedilerimizin davranış bozukluğu yaşamasının önüne geçmiş olur.

ilk seferinde aklım çıkmıştı bulamadığımda. normal birinin aklına gelmez tabi kedinin klimanın üstünde uyuklayacağı.

bu da öyle bir anımız işte. çok daha absürt saklandığı yerleri gördükten sonra artık iyice rahat oldum. mia ortalıkta yoksa eğer ki ciyaklama da yoksa panik yapmıyorum. ben onu bulamasam da bir bordo bereli gibi o beni buluyor. *

benim küçük tam böyle, yaş mama arsızı. mutfağa gittiğimizde bir köşede oturup bize bakıyor, güya duygu sömürüsü yapıp kapacak mamayı. nereye sakladığımızı da biliyor, oraya uzanmaya çalışıyor kendince. kucağıma alıp gösteriyorum orda mama olmadığını, indirince tekrar oraya doğru bakmaya devam ediyor. bu çocuğun yaş mama beklentisi kadar bir beklentim yok koca hayattan.