kedici bir hamilenin veya yeni bebeği olmuş anne-babanın sıkça maruz kaldığı tepkiler/sorular vardır. "kedi tüyü çok zararlıymış", "bebeğin mikrop kapar", "bebeğin nefesi kediye cazip gelirmiş,üstüne oturuverir" , " bebek doğunca kedileri napacaksın?", "toksoplazma kaparsın", "hayvan olan evde bebek mi büyütülür"..
temel de şu soruya cevap vererek başlıyorum kendi adıma; "bebek doğunca kediye birşey yapmayacağım. siz kardeşi doğunca ilk çocuğunuzu sokağa mı attınız?". ıkincisi meşhur toksoplazma mevzusu. toksoplazmanin kediden bulaşma ihtimali yediğiniz et veya çiğ sebzeden bulaşma ihtimalinin neredeyse 10'da biri kadar. hamilelik boyunca kum temizliğini sizin yerinize eşiniz yapsın,yeter.
diğer sorulara hiç gelmiyorum bile..hurafelerle yaşayan bir toplumda çeşitli kedi hurafelerinin olması da normal.
ben daha yolun başındayım. bu başlık altında, tecrübe paylaşımı yaparsanız memnun olurum. sevgiler :)

eminim en mutlu bebek olacaktır. kendinden başka canlıları sevmeyi ve sorumluluk sahibi olmayı doğuştan öğrenerek insan olmanın gerekliliğini bilecektir.

tam 10 aydir iki kedili 1 bebeli evimiz. kizim ada kedi abilerini cok seviyor. artik her gordugu kediye tepki veriyor cagiriyor dokunmak istiyor. biz su ana kadsr hic bir sorun yasamadik, kedi cocuklarim da kizima alisyi birlikte cok mutluyuz. baskalarinin soylediklerini kulak ardi ettik. aciklamaktan da yorulduk. biz cocuklarimizla gayet mutlu ve saglikliyiz. keskr oblar da anlayabilse ama ne yazik ki bebek gelince kediler sokaga gidecek sanan insanlara hic bir sey anlatilamiyor. sevgiler

bir de yukarıda arkadaşın bahsettiği çok bilen kişilerin "çocuk olunca gönder bunları" versiyonları var ki sinirden yüzüme garip bir gülümseme geliyor.

eve kim önce geldiyse abi/abla odur. bayramlarda el öpülür. harçlıklar alınır.

şanslı bebektir.

hamilelikte ben de aynı sorulara ve yargılamalara maruz kaldım. kedi sevdiğini düşündüğüm arkadaşlarım bile “bebek doğunca kediyi ne yapacaksın?” diye sordular. inanamadım. doğumdan önce ponçik’in etkilenmemesi için neler yapabilirim diye çok araştırdım. “bebek sesi dinletme, bebek kokusu sürünme vs” yöntemlerini uygulamakta çok başarılı olamadım. sanırım en önemlisi kedimizi ikinci plana atmamak. bebek eve geldikten sonra ameliyatlı halimle bile her fırsatta onu sevdim oyun oynamaya çalıştım. 3 ay geçti hala bebeğe çok alıştığı söylenemez ama mutsuz da değil çok şükür. bebeğimi kucağımdan indirir indirmez kendisi gelip sevdiriyor. umarım kısa zamanda kardeşine alışır ve beraber uyuma aşamasına geçerler.

hayalimdeki ev. öyle yaşayan ailelerin videolarını izliyorum ve çok seviyorum.

ikinci bir kardeşe gerek kalmayacak.

ilk kızıma hamileyken kedilerim vardı. kızım doğdu 4 kedi ona ablalık ve ağabeylik yaptılar. ikinci kızım doğduğunda yine kedilerim vardı. büyük kızım kardeşini gördüğünde onu da kedi zannetti ve "mauvv" diyerek karşıladı. hala kedilerim var. kızlar büyüdü ve onlar da birer kedici oldu. kedi ve bebek bir evin neşesidir.

konuya gayet güzel değinilmiş deyip şunu şuraya bırakıyorum ve nokta diyorum;
https://www.evcilkedim.club/kedi-bakimi/...

evet ben de bekârlık sultanlıktır diyor ve tartışmaya girdiğim hızla tartışmadan çıkıtorum.

geçen gün aileden sevdiğim bir abimin ikizleri oldu, benden beter kedicidir kendisi. eşi biraz arıza çıkarmış ama o da evde hayvan var diye değil ben ikizler olduktan sonra bunların kumuyla mamasıyla nasıl baş edeceğim diye, birden fazlaydı çünkü onlarda. ikisi de kedici yani. yine de vazgeçmediler kedilerden helal olsun güzel insanlar, bebeler de şanslı, hayvanlarla büyümek empati yeteneğini besleyen en önemli şeylerden.

bebeğimiz doğdu, neredeyse 3 aylık olacak. kedilerimiz ilk günden beri insan kardeşlerini iyi karşıladı. şu an tek sorunumuz, mevsimsel tüy dökülmesi..bir de tam bebek uyuduğunda gelen bastırılamaz oyun isteği. yatağına gidip miyavliyorlar :))

bebeğin gelişimi açısından güzel olacak eylemdir. hayalimdir. hem bebeğim hem kedim olsun.