gercekten cok sinirliyim bu konuda haberi goren o kedilerden uzak dur diye arayip duruyor iki gündür laf anlatmaktan yoruldum. yillardir kedi besliyoruz biz olsa simdiye hepimiz kördük nedir yani yeni mi cikti bu hastalikta kör etmeye basladi sacma sapan haberler yuzunden bir suru bilinçsiz insan kedisini atti belki de suan yazık degil mi ya bilmeden araştırmadan haber yapıyorlar
doğduğundan beri damacana suyu içiyor kendisi evin prensesi olduğu için. ama geçen gün bebeğim için hazırladığım banyo suyunu da lıkır lıkır içti. ne versek içecek demek ki.
balkonunda, camında, terasında hiçbir önlem almayıp bir sinekliği çok görüp, sonrasında her yıl yüzlercesinin ölümüne, sakat kalmasına sebep olanlar... yapmayın kardeşim, evinizde gerekli önlemleri almadan sahiplenip onca acıya sebep olmayın.
ben diyorum tarkan ozcetin her ilde bir klinik acsin da bu bahsi gecen veteriner müsveddeleri issiz kalsin.. ya da acip su adamin bi tane belgeselini, programini izlesinler de gorsunler gercek veteriner nasil olurmus.. canlarimizi tarkan bey gibi veterinerlere emanet etmek bir luks olmamali..
öpülüp sevildikten sonra mutlaka yaptıkları eylem. önce patilerini yalayıp sonra ulaşamadıkları yerlere patilerini sürmek suretiyle temizlemeleri de ayrı sevimli. *
kedimiz 2 aylıkken geldi ve sürekli evde kayboluyordu. evinde 2 kedisi olan bir arkadaşımın tavsiyesiyle bu zilli tasmalardan aldık. bulmak kolaydı artık ancak 5 aylık olduğunda gözümün önünden ayrıldığı bir 10 dakikada tasma ağzına takılmıştı. zil ya da çıkarmaya uğraşırken tırnakları da ağzını kesmiş. gördüğümde yüzü kan içindeydi. hemen veterinere gittik ve ağız kenarına dikiş atıldı. günlerce yakalıkla gezdi. beslenmesi bozuldu. o gün bugündür kullanmıyoruz. artık 3 yaşında kocaman bir aslan yavrusu gibi olmasına rağmen evde kaybolmayı becerebiliyor. artık onun da özel bir alana, insansız sahaya ihtiyacı var herhalde deyip aramaktan vazgeçtik. canı çekince salına salına çıkıp geliyor saklandığı yerden.
benimkiler adam seçer, bazı misafirleri seviyorlar, bazıları geldiğinde tamamen yok oluyorlar... aynı şekilde veteriner de seçiyorlar, her veterineri sevmiyorlar, kimine agresifmiş gibi yapıyorlar...
kesinlikle, ayağım kırıldığında ayağımda yatan, annem öldüğünden beri her gece yanıma gelip beni uyutan, her zaman yanımda olduğunu bir mırla belli eden, dostumdur.
mümkünse başka bir kedili arkadaşımın evine günübirlik misafirliğe. mümkün değilse işten izin almak suretiyle gün boyunca o oda senin bu oda benim kapalı kapılar ardında dışarı çıkmasın diye nazlışımın dikkatini dağıtmaya çalışıyorum.