ılac ya da kedi nanesi asla önermiyorum. bunlari kullanmadan da halledebilirsiniz. ılla ciftlesmek istediginden yaptığı da soylenemez belkide fiziksel bir problemi vardir bence once bunu ogrenmelisiniz. eger yoksa bizim gibi kedilerde bazi olaylara tepki gösterir. nedenini anlar ve cozerseniz oda bu davranisindan vazgeçecektir. kokusunu tek bir yerde toplayabilirsiniz mesela her yeri temizleyip sadece uygun yeri birakirsaniz geri dönüp sadece oraya yapabilir ya da tuvaletinin yerini beğenmemiştir, stres yapıyordur dedigim gibi bir cok sebebi var oncelikle nedenini iyi anlamak gerekiyor daha sonra da buna gore cozum üretmek
3 yıl önce 6-7 ay kadar deneyimledim. tek başıma yaşıyor olsaydım kesinlikle hala vegan kalabilirdim. fakat aileyle bir aradayken durum çok zor oluyor. türkiyedeki çoğu ileri yaşlı kişiye anlatamıyorsun bile. sizi kandırıp içinde yumurta, süt olan ne varsa yediriyorlar. kendimi açlık grevinde gibi hissetmeme neden oluyordu bu durumlar. bu psikolojik baskılara dayanamadım maalesef kazanan teyzeler ve amcalar oldu.
bizim balkonda annesiyle buyuttugumuz miniko devamli kakasini gelip kapinin onune yapiyor. annesini de biz buyuttugumuz icin o da yavrusunu yuksek giris balkonumuzda buyuttu tabi. biz de oraya kum koymayi akil edemedik ve sanirim betona kaka yapmayi ogrendi bi sekilde. acaba nasil ogretiriz bu bebeye kuma yapmayi.
eskiden vardı. bir dönümlük bahçeli evlerin vardı. bir gün bir müteahit çıktı ve babanı kandırdı. bir dönüme 4 daire vereceğini söyleyip sana sorulmadan o bahçeli evi elinizden aldı. müteahit senin güzelim bahçeli evinin yerine apartman dikti.
yaşam alanın daraldı;
- eskiden bir dönüm bahçede hayvanlarla beraber yaşıyordun, şimdi her kata 4 aile sıkıştın kaldın.
-eskiden 250-300 metrekare gecekondusu vardı o bahçenin. şimdi150 metrekare daireli binaya lüks bina diyorsun.
- eskiden hepinizin bahçeli evi vardı ve komşuluk vardı. herhalde o algı trt1'in bizimkiler dizisi ile bozuldu. ondan sonra bir fulya başladı; apartman dairesi.
insana kendini insan gibi hissettiren bir olay. sizi nerede görseler tanımaları da bir hoş oluyor. aksine yardım etmeyip bir de işimizi zorlaştıran insanlar olmasa daha güzel olacak.
elimde 5-6 mamayla evin içinde dolanıyorum her gün, ismini söylüyorum gelince yere bir tane mama bırakıp iki adım geri gidiyorum bitene kadar tekrar. severken de hep adını söylüyorum. başka yapılacak bir şey yok sanırım ama ilerleme kaydettik mi kaydetmedik mi hiç bilmiyorum. odadan çıkarken "bella gel" deyince geliyor ama evin içinde seslenince bakmıyor. umursamıyor da olabilir kdkdkdkfkkf
#9001 mavi periliçe; yani benim perdem veya evim olsa zaten sorun değil. ancak bir süre şehir dışında olacağım için kaynanama bırakmak zorunda kalmıştım. şimdi ise bir perde borçlandım. yine sorun değil evladıma harcadığım paraya üzülmem. ancak ben katlanıyor olsam da herkes benim kedime katlanmak zorunda değil. entry i yanlış okudunuz galiba
hele küçük sabahları bir tatlı oluyor bir tatlı oluyor, mırıl mırıl sürünmeler, tırlamalar. sabah zaten özlemiş olarak uyanıyorum, hiçbir şey yapmadan önce hemen ikisini sevmeye gidiyorum. gün boyu da telefondaki ekran resmimden hasret gideriyorum.
yavru döneminden beri uzun zamandır hasret kaldığım durum. 2 aylıkken birkaç defa yanımda uyusa da büyükçe işler değişti. yanıma geldiği gün bile sayılıdır. anladık, nefret ediyorsun da bu kadar belli etme bari.