her yere yanında kedi maması ile giden insan

yenilesi insandır. gördüğüm yerde sarılasım geliyor. miyoğkk.
bizim mahallenin kedileri mama sevmiyor olaya bak.. veriyorum suratima ters ters bakiyor bunu mu yiyim simdi diye yavrum bi tadina bak belki seversin
sadece kendi kedisini değil tüm kedileri seven, düşünen, onlar için endişelen gerçek kedicidir kendisi..
ben.
çantamda kedi maması elimde bir poşet köpek maması tabi bu durum özellikle besleme yapmaya çıkamadığım günlerde, aç kalmış bir ponçik ansızın karşıma çıkabilir düşüncesiyle yapmakta olduğum eylem.
bir de arabada, çantada kokmasa diye çareler arayan insandır aynı zamanda.
kilitli poşetlerden de, dört kat poşetlerden de sızıyor canını sevdiğimin kedi maması kokusu.
pıft.
benim bu insan. son zamanlarda eşim de. bu soğuk havalarda o gözlerdeki ışıltıyı, umudu, minneti görmek, sonrasında tanış olup selamlaşmak! zor değil efendim, alışkanlık ediniz.
bayramlarda da çocuklara şeker yerine mama verir. çocuklar bir saniye süren şokun ardından gözlerinde parıl parıl bir ışık ile kedi bulmaya giderler.
bugün şantiye kuzularıma mama taşırken, bir sarışınla karşılaştım, ona da mama verdim. ona mama vermek için durmasaydım, koca bir hafriyat kamyonu altında kalacaktım. melek bunlar melek.
öyle birşey ki bir kere alışınca bırakamıyorsun bu olayı.