hayvanları sevmeyenlerin temel sorunu

bunlar, bir nesil önce aynı evi çiftlik hayvanları paylaşırken kentli olduktan sonra hayvanlardan nefret ederler. çoğu sonradan görme insanlardır...
sevgisizlik. dünyanın en güzel duygusunu görmeden, öğrenmeden nasıl başka bir canlıya karşı hissedebilirsin değil mi?
cocukken anne babalari tarafindan manipule edilmis olmalaridir bana kalirsa
aslında sadece hayvanları değil insanları da sevmezler. ama bunu söyleyecek cesaretleri yoktur.
bence temel sorun çocukluklarına dayalı. yoksa insan doğduğuna hayvanlara karşı bir sevgisizliklik ve nefret ile doğmuyor. bu sevgisizlik ve nefreti daha çocukken bir şekilde alt zemine yerleştiren bir şeyler var. bu aile olabilir, çevre olabilir, yaşanan bir travma olabilir. olayı psikolog ve psikiyatristlere havale ediyorum.
sevgi temel bir duygudur, insanı insan yapar. ne demek hayvan sevmemek? bunun devamı, çocuk istismarı, seri katillik, bildiğin sosyopatlık. topluma sevgi tohumları ekmek gerek. farkındalık şart, belki kedi sözlük buna katkıda bulunur diye geldim buralara.
psişik yönden hasta olmaları ve tedavi edilseler bile tedaviye cevap vermemeleri. miyoğk.
hayvan sevmeyenlerin temel sorunu hayvan sevmemeleridir, daha temel sorun mu var? sevmiyorum diyendense “seviyorum ama elleyemem, dokunamam, olduğum yerde bulunmasından rahatsız olurum, hayvan olan eve girmem” gibi bahaneler sıralayıp sevgisizliğini sevimli görünmek adına gizleyenler daha büyük mesele. sevmiyorsan sevmiyorum de geç. ne tırıvırı yapıyorsun acaba?
hayatlari boyunca sevgi kelimesinden bir haber olmalari. sevmeden sevilmeden ölüp gidecekler yazık