sevmemeyi bırak misafiri evin bir ferdi olarak kapıda karşılıyor bizim çocuk. önce biraz hoşgeldiniz sürtünmesi oynaşması sonra herkesi dolaşır sevdirir odanın ortasına yatar.
evin en büyüğü kızımız, çalan her zile koşar, geleni kapıda karşılar ve ev halkı dışından biri ise gelen şu tepkiyi verir:
çıkan ses bir miyavv,, bir tıslama değildir asla. ıııiiiiiuuuggghhh tam da böyledir ve o tosbik totosunu döner, salına salına odasına gider.
bizim ki evin ikinci katına çıkar ve her saat başı yanki yapan yerden gittiler mi diye miyavlar. ben gittiler demeden de asla inmez.. bizim dışımızda genel olarak insan sevmiyor
8 aylık oğlumun dünya üzerinde sevdiği tek insan canlısı ben olduğum için benim dışımda kimi görse fıtı fıtı fıtı diye koca götünü sallayarak gidiyor. ortalık sakinleyip yabancı kişi ortamdan ayrılınca geri geliyor. kişiliği bu napalım, misafirle insanla yabancıyla arası yok hiç.
hep soyledigim gibi onlar evin ferdi... kedi sevmeyen zaten gelmez gelmiyor baska care yok. sonucta evin her yerinde olabilme ozgurlukleri var cocuklarimin. ben kimsenin kafa sisiren cocugu icin odaya kapat demiyorum.
bunun disinda kedi sever misafirlere karsi ilgililer sevdirirler oynarlar kacmazlar yani . eger misafir ustu basi ilac klinik kokan bir veterinerse hepsi kokuyu alir ve kacar daha zil calmadan...
ılginc tarafi en buyuk kedim medi erkeklere karsi daha yakin. onceden yillarca babasi ile birlikte ayni evde oldugundan sanirim bir özlem. yani insan gibi dusunuyor ilginc hele ki eşime benzeyen bir arkadasim gelse (yani en azindan boyu saclari vs gibi) kucagindan inmiyor.