kedim beni anlasa ona söyleyeceğim tek cümle

o beni anlıyor zaten.

"seni çokkk seviyoruz." karşılığında bir göz kırpışına razıyım.

"hayır" derdim ama o bakışlara karşı yıllardır beceremedim.

lütfen her şeyi yemeye çalışma, en kaliteli sıfır tahıllı mama alıyorum, imkanım olsa barf besleyeceğim, hindistan cevizine bile sulanıyorsun, bu davranışların dışarıdan nasıl görünüyor lütfen bir kendine aynadan bak

cok seviliyorsun

"az ye de bir uşak tut" desem, kesin "sen varsın ya" der

çocukluk travmaları bol olan kedime; korkma annecim bana ve kendine güven hayatımın sonuna kadar seni koruyacağıma emin olabilirsin seni çok seviyorum annem.
oğluma ise; güzel oğlum lütfen ablanla uğraşmayı bırak müsade edersen eminim ki çok güzel anlaşacaksınız ve iplerimi yeme annecim başına bir şey gelecek diye nereye saklayacağımı şaşırdım, seni çok seviyorum birtanem.

herşeye bu kadar çok sinirlenme yiğidim. bu yaşta bu ne öfke böyle..