adsız kahraman olmaya mahkum zavallılardır.
gözlerindeki acıyı unutabilir miyim hayatım boyunca?
yoksa o çığlıklar mı çıkmayacak aklımdan bir ömür?
yaklaşık 20 gündür yoldaşlık ediyordu bana. bir sabah kendi köpeğimi gezdirirken gördüm onu ufacıktı ,vücudunda yaralar vardı teslimiyeti, korkusu bacaklarının arasındaki kuyruğundan anlaşılıyordu. hüzünle bakıyordu gözleri. yine de sevindim onu görünce bir yarene daha ihtiyacım vardı ve gelmişti bir şekilde. mahallenin haber kaynağı bakkalımız anlattı getiriliş öyküsünü. bir gece üç, iki ayaklı getirmiş onu arabadan inmişler, ardından arabanın tavanına koyup gaza basmışlar, hızla yuvarlanmış yere ondandı topallayarak yürümesi sanırım, sırtındaki yaralar da anlatıyordu neden korktuğunu insan denilen mahluklardan.
olsun dedim artık burada, artık ben varım.
2 hafta besledim onu canlanmaya başlamıştı.beni görünce kaçacak delik aramıyordu artık kuyruk sallıyordu, gözlerindeki hüzün azalmış mıydı ne? ben "kızım" deyince nasıl da oyunlar yapıyordu. söz vermiştim ona, onu insanların karanlığından koruyacağıma...
2 gün önce gece 3'de ağladığını duydum. korktum gecenin karanlığından o an asıl aciz olan bendim inemedim yanına.
sabah aradım onu, yatıyordu yerinde "kızım" dedim kalkamadı ayağa sadece kuyruk salladı. gözlerindeki acı ilk günden beterdi ne olmuştu ona? hiç yapmadığım bir şeyi yaptım eve gidip köpeğimi götürdüm yanına, kalkamadı, hep oynamak istediği ama benim yaklaşmasına izin vermediğim köpeğimi görünce.
yemeğini yemedi, suyunu içmedi. sarıldım ona suçluluk duygusundan olsa gerek dokunduğum an bağırmaya başladı beynime kazındı sesi...
çığlıklarına aldırmadım sıkıca sarıldım hemen bir veterinere koştuk.zehirlemişler onu,vücut ısısı düşmüştü gözlerindeki acı gitmiyor gözlerimden
ve veterinerin bir sorusu kendime getirdi beni;
_adını ne koydun?
verecek cevabım yoktu. kızım diyordum ona ya da kendi köpeğimin adıyla sesleniyordum. ona bir isim koymak aklıma bile gelmemişti. oysaki pati ile tanıştığım ilk gün kimlik çıkarmıştım ona...
neden mi yazdım bunları?
günah çıkardığım için.
aslında onu bir isim koyacak kadar değerli bulmamışım...
not:kızım patiyle oynamana izin vermediğim için özür dilerim.
not:yazıyı sabırla okuyup köpeğin sonunu merak edenler varsa; ne yazık ki tahmin ettiğiniz gibi...
deniz
