bir kedi deyip geçmemek gerekir. aynı bebeğe bakar gibi ilgi alaka lazım. tırnağından, tüyüne, kumundan, mamasına kadar. sorumluluk sahibi olmayan insanlar hayvan sahiplenmesin kardeşim...

katılmadığım önerme. insan önce kendine bakacak, belirli bir düzeyde kendi refahını sağlayacak sonra bir canlının sorumluluğunu alacak. kendine bakamayan bir canlıya bakmasın olabilir ama bir canlının sorumluluğunu alamayan kendine bakmasın nedir. bir yurt odasında kalan ailesinin verdiği harçlıkla geçinen biri kedi mi baksın ? bakmasın, bir kaç metre kare bir yere bir canlıyı hapsetmek, bir sağlık sorunu yaşadığında onu tedaviye ettirecek imkanlara sahip olamamak kediye iyilik etmek değildir. kedi, köpek bunlar hiç büyümeyen çocuklardır, evin birer bireyidir. hayatları boyunca barınma, beslenme ve tedaviye ihtiyaç duyacaklar. hiç birini insanların desteği olmadan kendi başlarına sağlayamazlar. akvaryumdaki balığı düzenli vet. kontrollerine götürmek zorunda değilsiniz, onunla oynamak veya gezdirmek için zaman ayırmak zorunda değilsiniz. 50x100 cm den daha fazla alana ihtiyaç duyacaklar. bir iki gram yem ile besleyemezsiniz. v, vs. önce kendi yaşam şartlarınızı iyileşitirp sabitleyin sonra bir canlıyı hayatınıza alın.

akvaryumda balık bakmaktan daha kolaydır. net...
kedi bakamayan kendi dahil hiç bir canlıya bakmaya çalışmasın.

hafife alınmaması gereken bir durum çünkü sevgisi, ilgisi, veterineri, yaş maması, kuru maması, ödül maması, kumu, vitamini, oyuncağı, yatağı vb. derken evdeki altı minnağın aylık masrafı bugün asgari ücretle çalışan bir işçiden daha fazla tutuyor (tabii saldım çayıra, mevlam kayıra diyenlerden yahut tıkış tepiş istif evi haline getirenlerden değilseniz) velhasıl bir canlıyla yaşayıp tüm sorumluluğunu üzerinize almak madden ve manen imkan meselesi...

kedi bakmak ciddi aciz olunabilecek bir durum bence. maması ,mamasının içeriği , kumunun malzemesi, vitamini, maltı, oyun zamanı, kulağının dişinin temizliğiden gözünün çapağına kadar bitmez bir liste var dert edilecek.

kolay değildir kedi bakmak