kediyle konuşmak
kedisiyle konuşabilenlere hep imrenmişimdir, bence müthiş terapi. ama ben minik sıpamla ne zaman muhabbet etmek istesem poposunu dönüp gidiyor. asosyal biri sanırım
ben: can parçası oğlum
buluş: miyav
yine ben: ölürüm sana can oğlum
buluş: miyav
acaba ne demek istiyor?
çok geveze bir oğluşum olduğu için sık sık yaptığımız aktivitedir. sesime programlı çocuk, başkasına da asla cevap vermiyor.
zaten hep evde kendi kendime konuşan biriydim en azından şimdi karşımda nefes alan birşey var. o yüzden benim için önceki halime göre daha normal olan durum asdfgh
abimden daha iyi sohbet eder
bu ben olabilirim!
kızım gerçekten küçük. 1,5 aylık.
evde de üçüncü günümüz yeni bitti. eve iyice alışsın,onu çok sevdiğimi ve bana güvenebileceğini anlasın istiyorum.işe yarar mı bilmem ama dinliyor sanki hahaha :)
kedisiyle birlikte yalnız yaşayan bir insan için gayet normal olan durumdur.
gecenin sabaha dönük saatlerinde uyku tutmayınca yapılan.
derdimi ağlaya ağlaya anlattıktan sonra gelen "lan çocuğa da durduk yere negatiflik yükledik" pişmanlığı ve takiben yaş mama vererek kendini affettirmek isteği
keşke onlar da bizim dilimizden cevap verebilse :d
ben sürekli konuşuyorum, annem çok garipsiyordu konuşmamı. şimdi denk geliyorum, ben etrafta yokken sinsi sinsi muhabbet ediyor çocukla.
yanımda olduğu anlarda direkt uyuduğu için pek konuşmaya fırsatımız olmuyor... ama yapabilseydim gerçekten güzel olurdu. bir gün ayık yakalarsam kesin deneyeyim. her gördüğümde tatlılığını övüp 'yiyim mi seni' diye soruyorum biraz da dertlerimi dinlesin...
hep konuşuyorum o da bana cevap veriyor miyavlayarak. beni anladığını biliyorum:)
evladımla konuşmayacağım da kiminle konuşacağım ya hu.