kanıt 1
bundan üç hafta önce, iki çok ağır kedi vakasının tedavileri için koşturmaktan ve aynı gün veterinere yetiştirdiğimiz bir köpeciğin son nefesini klinik masasında vermesi üzerine, yaşadığımız derin üzüntünün ardından, kuzucuğu gözyaşları içinde toprağa verip, arkadaşımın evine gittik...
bundan on ay önce, evinde başka evlatları da olan melek kalpli arkadaşıma, gözleri görmeyen, zırkör bir kedi evlat sahiplendirmiştim, ve bu, onu bebekliğinden bu yana, ilk görüşüm olacaktı ...
evde beş kişi oturmuş kahve içiyorduk ki, bende bir anda görüntü bulanıklaşarak, kalbim yerinden fırlayacak gibi atmaya başladı...
elimi, yüzümü yıkarsam iyi geleceğini düşünüp yerimden kalktım ve üç beş adım sonrası şiddetli bir titremeyle yığılıp kalmışım ki allah'dan arkadaşım anında beni tutarak yere yapışmamı engellemiş...bu arada şimdiye kadar hiç baygınlık geçirmemiştim ve hala nedenini anlamakta zorluk çekiyorum...
baygınlığım yirmibeş-otuz saniye sürmüş, hemen bir koltuğa yerleştirmişler, bense kendimi göz kamaştıracak beyazlıkta bir alan içinde ve etrafımda muhteşem görünümlü, belki yüz bin tekir kediyle birlikte görüyorum o esnada...
oysa gerçekte olan, beni koltuğa alır almaz, bizim zırkör ve sahibinden başka hiç ama hiç kimseye yaklaşmayan kuzusu benim tam kalbime zıplayıp oturuyor ve kollarını boynuma dolamış beni öpüyor, kokluyor... gözlerimi gülümseyerek açtım ve bizim ufaklık kendiliğinden benim kalbimden kalkana kadar yaklaşık yarım saat öylece öpüşüp, koklaştık ve o üzerimden kalkıp gittiğinde artık kalp atışım da, nefesim de normale dönmüştü evde bulunan diğer dostlar ise bu anları şaşkınlık ve hayranlık içinde izliyordu...o an bana görmeyen gözleriyle ışık oldu, adı ışık, kendi ışık kuzum teşekkürler...