ılk cocuk ilkgozagrisi... ustune olmaz dedim.
2. geldi...
3.gelldi...
veee 4.geldi...
kapida 2 tane derken...
yetememek!
yahu sırf mama ile su ile olmuyor neylersin...
her biri ayri cocuk.
birini sev öteki bakar ötekini sev digeri aglar...
ımdattttt...
dediginiz oluyor mu? ozellikle coklu kedili evlerde yalniz olanlar ...
hele de birbiri ile anlasamayanlar varsa toplu sevgi terapisi de zor..len wc bu temizleyeyim mama mi vereyim saglik mi takip edeyim kafa mi oksayayim?
.....
bu hisse kapilan hic olmuyor mu?
ve iyi ki varlar...

bugün tek kedim olsa biliyorum ki bir kedi daha hemen alırım ve muhtemelen üçüncü kediyi de bir süre sonra isterim ama şu an tek kedisi olanları kıskanıyorum.

sokağımdaki yahut besleme bölgemdekileri saymıyorum bile, fakat evimdeki altı minnağımdan birisi o gün daha az ilgi ve sevgi görürse, o gece huzur da uyku da haram bana...

maalesef oluyor bu duygu.. bazen biriyle fazla ilgilenince digerine üzülüyorum bir parca yemek varsa hepsine bir lokmada olsa bölüyorum ozellikle 2 3 tanesi birden hasta oldugu zaman vicdan azabindan ölüyorum yetemedim mi acaba diye yinede elimden geleni yapmaya calisiyorum

evlat oldukları için hep hissedilen duygu