eve çıkarılalı bir buçuk ay oldu. benim insan, mama ve kum kabımın yerini bir kaç kez değiştirdi. kendince bişeyler oturtmaya çalışıyor. anlayışla karşılıyorum. zira ben; olgun, görmüş geçirmiş bi miyavım. sokaklarda neler yaşadım neler. şu hayatta yadırgayabileceğm ne olur ki diyodum ama vuvuyu hesaba katamamışım. ne zaman kumda eşelensem ardımdan vuvuu diye o uzun ışıklı temizlik canavarını sürüyor. ne yöne hamle yapacağımı şaşırıyorum vallahi.