sevgili günlük; her akşam olduğu gibi annemi kapıda karşıladım. bayıldığı esneme hareketimle ve susmayan sesimle hoşgeldin serenadımı yapmalıydım. yakında 3 yaşım bitecek ama ben bundan vazgeçmiycem. o da en çok bu huyumu seviyor zaten. hiçbir durumda pes etmememi. bu yönümü kendine benzetiyormuş. öyle söylüyor hep. kızdığında bile dibine sokulmam ile takdir ediyormuş beni. şimdi onun işlerini bitirip koltuğa uzanmasını bekliyorum. en sevdiğim yere kurulmak için.