yıllar sonra gelip buraya editlemek istedim, benim gibi sokaktan yetişkin kedi sahiplenenler için veri olsun. arkadaşlar ben sokağa uyum sağlamış bir kediyi mecburiyetten eve aldım ameliyat olması gerekiyordu hayatta kalabilmesi için. kendisi özgüveni yüksek bir şahsiyet ona kalsa sokakların kraliçesi olmaya devam edecek ama bilmiyor ki artık normal mama yiyemez, avlanamaz, dişleri olmadıgı için mücadele edemez. bilmiyor. dolayısıyla benimle yaşamasına karar verdim. şimdi aradan yıllar geçti ve size sonucu yazabilirim. kedim sağlıklı. ama onu eve hapsetmiş değilim kontrollü bir deney yaptım. apartmanda yaşadığımız zaman içerisinde bahçe arzusuyla bir kaç kez seyahate çıktı ve kendisini ikna edip içeri getirdik. şu an şehir hayatının biraz dışında biryerdeyiz, motorlu taşıt yok ve orman var kendisi dışarı çıkıp girebiliyor ve arkadaşlar kedim hava güzelken kesinlikle ama kesinlikle dışarıyı tercih ediyor. sataşan kedilere direniyor kendini savunuyor. hava bozunca kuyruğunu kıvırıp beni içeri al miyavlamasıyla durumu izah ediyor tabii. bilmenizi isterim ki bence kediyi eve kapatmak .çok da sağlıklı bir durum değil ancak burada fayda zarar dengesine bakmak gerek. şehirde ortamlar belli. hayvanınızı sokağa salayım derken kimse bir trafik canavarının sebep oldugu klinik durumlarla başbaşa kalmak istemez. ya da erkek olsaydı bir mücadele sonucu yara alıp kaybedebilirdim daha önce yaşadım. bu kesinlikle sizin kedinizin karakter yapısıyla alakalı bir durum olsa da ben bir kedinin bütün bir ömür 4 duvar arasına hapsedilmesini vicdanen onaylayamıyorum. bu benim bakış açım. doğrular baktıgınız yere göre değişir. sevgiler kediseverler