artık çocuklarıma sokak kedisi demeyi sevmiyorum. apartman bahçesindekiler apartman kedisi. çalıştığım kafede baktığım kalabalık aile zilli ve onun familyası. her yerde baktığım kedilerin bir adı sanı var. hepsi de inanılmaz güzel alıştı bana. kafedekiler giriş kapısının önüne gelip miyavlar yemek istediklerinde, ama asla içeri bir patisini dahi atmazlar. ben kapıya çıktığımda hep mama kaplarını koyduğum yere giderler hemen. apartman kedilerim de çelik kapının önüne gelir, bağırır bağırır beni görünce ve hep mama verdiğim merdiven altına gider. aramızda harika bir diyalog oluştu. aynısını köpeklerle de yapabilmeyi çok isterdim.