babamı. çocukken yaşadığı bir olay sonucu kedilere karşı hep korku ile yaklaşırdı. örneğin çocukken yaşadığımız sokakta birçok kedi olurdu. yürürken parmaklarının ucunda yürüdüğünü görmüştüm sırf apartmanın önünde oturan birkaç kedinin dikkatini çekmemek için, ki kendisi korkak birisi değildir. kıyasen fiziksel açıdan daha güçlü olan köpeklere karşı daha arkadaş bir tutumu vardı. sonra eve yavru kedi gelince biraz ürktü. ben hep yanına götürdüm, kediyi sevdirmeye çalıştım. başta biraz tedbirli yaklaşsa da sonradan okuldan eve döndüğümde kendisinin sevmeye gittiğini görünce rahatladım. artık sokakta kedi görünce kaçmıyor aksine sevmeye çalışıyor :d.