geceleri rahat durmayıp kah üzerimizde koşturmaları, kah "oyun" kisvesi altında paldır küldür delirmelerinden dolayı özlemiyle yanıp tutuştuğumuz, ama ertesi gün mesaide uykusuzluktan serseme dönmemek için yapamadığımız, dünyanın en güzel şeylerinden biri. ama hala arada şansımızı deneriz, "belki bu sefer hep birlikte mışıl mışıl uyuruz" diye. umut işte *