böyle hikayeleri duyunca çok özeniyorum. ne bileyim yolda peşine takılmış, sokakta yaralı bulmuş tedavi ettirmiş falan. çok minnoş hikayeler. bizim böyle bir hikayemiz yok malesef. haysev'in sahiplendirme ilanlarından birinde gördüm kızımı ilk defa. açıklama kısmında sıkıntılı bir süreç yaşadığı artık güzel bir yuvaya ihtiyacı olduğu yazıyordu. ilandaki numarayı aradım. o gün bu gündür birlikteyiz. umarım yeterince mutlu bir yuva sağlayabiliyorumdur evladıma.

2004 mart ayında bir öğleden sonra okuldan eve geldim. o zamanlar ortaokul ikinci sınıftaydım. annem kadifeyi getirmek için 6 haftalık olmasını bekledi. annesinden hemen ayırmak istemedik. rahmetli komşumuzun dükkanında minnoş 3 tane yavru doğurmuş. birini sahiplenmek istedik. sonradan öğrendik, diğerleri ölmüş... kadifeyi omzuma koyduğumuzda kedilere karşı çekingen tavrımı yenmeye başlamıştım. okul süveterimin üstüne minik tırnakları ile yapışmıştı. ilk gece hiç uyuyamadı ve annesini aradı. bizse hep yanında olduk... o günlerden bugünlere böyle geldik işte. sizin hikayeleriniz neler?

2009'da ilk kedim prenses 18 yaşında melek olmuştu.
bir daha başka kedi almayayım derken, bir hafta sonra, pencereden baktım, minicik bir kedi! sokakta! daha bir aylıkdı, alış o alış. biberonlarla büyüttüm, şimdi 9 yaşında.