eve gelip sokağa çıkan bir kedimiz vardı. komşuya sahiplendirmiştim. adı çiko. gözümüzün önünde olduğu için ben de ilgileniyordum. ama psikopattı. bir kavgaya girecekse önce bize bakardı. eğer biz yakındaysak hiç affı yok, o kavgaya girerdi. bir gün böyle bir kavgada çiko'nun sahibi eline taşı alıp diğer kediyi kovaladı. kedi duvardan atladı, kaçtı. çiko duvara çıktı ona bakıyor. o sırada sahibi 'çiko gel yavrum' dedi. dedi ya, ondan sonra adamı hastaneye kaldırdık.
- iki gün önce onun tırnaklarını kesmiştim. o yarayı nasıl yaptı, dedim.
adam bana tek bir şey söyleye bildi;
-allah razı olsun, iyi ki kesmişsin.
o günden sonra öğrendim ki, kedi kavgaları kız kavgaları gibi; taraflar asla ayrılmaz. mümkünse taraflar da dövülür. dayak yiyince taraflar rahatlıyor, köşelerine çekiliyor.