diyelim ki bir kedicisiniz ve bir pre-kedicinin kanına girdiniz. artık o pre-kedici, bir kedici olmak istiyor. sizce hangi kedi olmalı? cins mi, tekir mi? beyaz mı, renkli mi? uzun tüylü mü, kısa tüylü mü? muzlu mu, çilek tadında mı?

hayır, pre-kedicinin ilk tercihi 2 aylık olmuş ya da olmamış bir yavru kedi olacak.

yukarıdaki muzlu çilek tercihi dışında kalan tercihlerin hepsi kendi başına bu sözlükte tartışma konularıdır. fakat aşağıda sadece erişkin kedi sahiplenme fobisini anlamlandıracağım.

daha önce hiç kedi sahibi olmamış birisine erişkin kedi bakmaya değil de yavru kedi bakmaya teşvik ettiğinizde aşağı yazamayacağım kadar uzun sorunlar listesi oluşacak. ama korkunç olan; en nihayetinde kedi yaşını belki doldurmadan evden gönderilecek. muhtemelen pre-kedici bir heves veya bir başka geçici güdümle kedi sahiplenecek. allah göstermesin de, barınağa gönderilmesin.

bunun yerine bir kedici erişkin kedi sahiplendirmeyi teşvik etmelidir. çünkü erişkin kediler erişkin oluncaya kadar bir kaç kelime türkçe öğreniyor. dil problemini erişkin kedi çözmüş olarak sahiplenecek. mamayı zaten bilecek, kumu zaten bilecek. pre-kedici sadece kediye mamasını, suyunu, temiz kumunu hazır edecek. işte hepsi bu!

pre-kedicinin büyük korkusu kedinin ona alışmamamasıdır. erişkin kedi alışır. alışmaz demeyin. kedici olarak pre-kediciyi destekleyin, pre-kedicinin yeni erişkin kedisi ile uyum sağlaması için ona devamlı bilgi desteği verin. sahiplendirme yapmadan önce onları yeni eve hazırlayın. alıştırma işlemini tamamladığınızda erişkin kedi yeni sahibiyle zaten uyum sürecini başlatır.