öncelikle oyuncular gerçek karakterlere öyle çok benzemişler ki, sanki tüm grup mary austin, freddie mercury'nin anne babası, bu benzerlikler çok hoştu. kedilere bol bol yer verilmesi çok hoşuma giden bir diğer nokta oldu. zaman zaman onlarla konuşması, onlar için büyük bir ev alıp rahat etmelerini sağlamaya çalışması. en sıkıntılı veya mutlu olduğu anları onlarla paylaşması, konserlerini izlemeleri için evden çıkarken onlara televizyonu açıp evden çıkması falan cidden hoştu. kostümler de çok başarılı, çekimler de öyle. rami malek bu rolü kıvıramayacak, çok göze batacak diye düşünüyordum ama rolün üstesinden gelmiş. film live aid konseri ile son buluyor. bunun sebebi de sanırım sonrasındaki kilo kaybı ve çöküşü göstererek konuyu ajite etmemek istediler. çünkü film bu haliyle freddie mercury'e daha bir yakıştı. filmde duygu yoğunluğu yaşanmasın istenmiş belli ki, eğlence katılmış, fakat ben durmadım yine de bol bol ağladım tabi ki. mary için hayatındaki tek arkadaşım dediğini biliyordum ve filmde bu bağ çok iyi yansıtılmış. sevgilisi jim hutton'a çok az yer verilmiş. oysa ki hayatının son döneminde en büyük destekçisiydi. belki de hayatının son dönemini filme katmadıkları için jim'e ancak bu kadar yer verebildiler.