ben kendim hastaneye düşmeyeyim diye dua ediyorum, kendi türüme canımı emanet etmekten deli gibi korkuyorum bu noktadayım. çocuğum dediğim canlar için böyle bir şeye katlanamam herhalde delirirdim, ne yapardım bilmiyorum. zaten eskiden yaptığım bir hata var bırakın ölümü yalnız bile bırakmıyorum çocukları vete götürdüğümde. eskiden dayanamıyordum tutuyorlardı stres oluyordu çıkıyordum dışarıya, şimdi nereye götürseler geliyorum yanında bulunuyorum, hem fark ettim ki hayvan kendini daha güvende hissediyor sizi görünce göz teması olunca.

yurt dışında yok ama bu, belgesel izlemiştim adamlar geçiş kapısı koymuş muayene vb. ne yaparlarsa insan yoldaşı almıyorlar içeriye. büyük konuşmayayım benim öyle bir güveni oluşturmam için veterineri çok iyi tanımam lazım, yoksa hayatta bırakmam. kullanıcı yorumlarına çok güvenmediğim tek konu da bu vet konusudur. mutlaka kendim tecrübe etmeliyim. deli gibi para hırsının olduğu bir sektör sonuçta bu. bin çeşit adam/kadın veterinerlik yapıyor. 50 kişi aşı için gider sosyal yönü gelişmiş bir veteriner karşısında rahatlıkla memnun ayrılabilirler. adamın kendisini ne kadar geliştirdiği, pratiği aşı vb. sürekli olan konular dışında nasıl olduğu, hayvanın ruhundan anlayıp anlamadığı bunları bilemezsiniz o yorumlarla. koyar girişe güzel enerjik bebek bir stajyer, içeriyi de az lüks yapar bitti. sonra kediyi bırakırsın o babyface suratı ve sahte gülümsemesiyle kedi zaten son aşamadaydı der, zaten x hastalığı vardı yaşamazdı der hop kutuda alıp gider gömersin.

hep söylüyorum, hayvansever kendisini geliştirmek zorunda, her şeyi okumalı, her şeyi araştırmalı.