kedilerin bizleri tanıyıp tanımadıkları konusunda bir araştırma yapıldı mı bilmiyorum. ancak çoğu kez böyle düşünmemi gerektiren durumlarla karşılaşıyorum. sesimizi ve kokumuzu anladıklarından şüphe duymuyorum, hatta yürüme şeklimize bağlı ayak seslerini de ayırt edebildiklerini düşünüyorum. yürüdüğüm yolda uzakta bir arabanın altında ya da ağacın dalında olan kediyle göz teması kurduğumda bana doğru sesler çıkararak yaklaşmaları sanki fiziken de tanıyor gibiler. tabi ki sohbet ediyoruz.

'bitkilerle ve hayvanlarla kafayı bozmak, onlarla bir dünya kurmak, sokak hayvanlarını sahiplenmek, onları çok sevmek beslemek, onlarla konuşmak,hastalıklarını tedavi etmek gibi şeylerle kafayı bozmuş olmak...bu durumlar delirdiğinizi ya da hastalandığınızı değil, tam aksine; ruhani, zihni, psikolojik, nörolojik olarak ne kadar sağlıklı olduğunuzu ve vicdani erkleriniz ile birlikte farkındalığınızın ne kadar yükseldiğini, sizin dışınızda size olan muhtaçlığı ne kadar fark etmeye başladığınızı gösterir. hayvanlardan ve doğadan daha büyük öğretmen ve tedavi bulamayacaksınız.' dr.joseph erdem psikyatr psikoterapist

beslenme saatlerinde evimin etrafına yayılıp büyük bir sabır göstererek yolumu gözleyen, "beni de sev beni de" dercesine etrafımda semah dönen; karınları doyduktan sonra bir daha ki yemek saatine kadar ortada görünmeyen sokağımın güzellikleridir hepsi.