bir el atın yaradana kurban. kızımı tahmini 1 aylıkken yol kenarında bulduk. aldık besledik 3 aylık oldu. mesele şu ki ilk geldiğinde de elimizle ayağımızla oynuyordu ısırıp tırmalıyor gibiydi pek dert etmedik ama büyüdükçe çok canımız yanmaya başladı. çözüm aradık hayır demek işe yaramadı. kızdığımızda falan tükürür gibi kısa tıslama sesleri çıkarmaya başladı. oyuncaklarıyla hiç ilgilenmiyordu direk elimize atlıyordu. şimdi oyuncaklarla oynuyor, daha sakin tıslamıyor. anladığım kadarıyla kendisine dokunulmasından hoşlanmıyor. o yaklaşmadıkça dokunmuyoruz daha iyi gibi yine de ara ara saldırıyor ve çok acıtıyor. kediler acıtmadan tutar ya öyle değil baya acıtıyor. bunu kızgınlıktan yapmıypr sanki mırlarken bile elimize atlayıp acıtıyor. ben anlamadım derdini. yalnız bırakıyorum saldırdığında, güzel güzel oynayınca ödül maması veriyorum ama yok çözemedim. kızmak bağırmak itmek gibi yöntemler daha çok saldırmasına neden oluyor hem de sinirden saldırıyor o zaman. umarım anlatabilmişimdir baya karışık oldu. varsa işe yarar önerileriniz talibim.