beni tamamen arada bırakmış sorudur,
13 yıldır kedilerle birlikte yaşamama rağmen.

şöyle ki,

birinci durum, pansiyona bıraktığımız kedim geri dönüşümüzde (5 günlük tatil sonrası), evde tamamen travmatik tavırlarda, hasta numarası çekerek k.çını duvara dönerek saatlerce duvara bakmak suretiyle triplerde olurdu.
yaklaşık 3 gün ciddi ciddi sürünürdük neyi olduğunu çözebilmek için.
halsiz değil, fakat yemek yemiyor
hasta değil, fakat yerinden kalkmyor
göz/burun akıntısı yok, fakat sürekli yalanıyor
etc
tamamen depresyon belirtileri olurdu,
ki saf saf kedi psikoloğu bile araştırdığımız oldu, bulamamamıza rağmen canhıraş feryat internetin altını üstüne getirirdik hem de her defasında.

ikinci durum,
yine beş günlük tatil,
bu sefer evde koca leğenlerle su,
evin her yerine azlı çoklu mamalar saklama,
koca leğenlerle kumlar bırakmak,
gece lambasını açık bırakmak,
pilli radyolar her odada,
kırıp dökmesin diye tabak, çanak, kalem, küçük parçaları kaldırıp saklamak yöntemini denediğimiz zaman bu sefer de evde en akla hayale gelmeyecek öfke gösterilerinin yaşandığı sahnelerle karşılaştık,
tırmalanmış halılar,
ulaşılmaya çalışılan kablolar,
ve bizim aklımızın sürekli evde kalması.

arkadaşlarımız kontrole geldiğinde de, o korkak kedimizin perdeden aşağıya üstlerine ppiiuuuw şimdi sevdim sizi diye uçuşa geçmesi de cabası.

ciddi bir handikap aslında bu tatil vs kedi durumu.

en iyisi gitmemek galiba,
leğene su koyup hep beraber eğlenmek en temizi sanki.
bilemedim.