elimde mama ile mahalle mahalle dolanırım. poşetin sesine hemen gelirler. önce bacaklarıma sürünüp sonra yemeye başlarlar.
bazı günler evden 1 gün hiç çıkmayınca aklım onlarda kalır acaba yemek buldular mı, koyduğum mamalar bitti mi diye.
öğrenci olduğum için arada belediyeden mama yardımı istiyorum. 2-3 kilo veriyor, hiç yoktan iyidir.
bir kere alıştınız mı bir daha hiçbir kediye sadece bakıp geçemiyorsunuz.
kasaptan tavuk ciğeri ve mama ile besliyorum genelde. bazen evde makarna haşlıyorum tavuk suyu veya bulyon ile.
ama genel olarak yetemediğimi hissediyorum her zaman ve bu çok üzücü.
keşke insanlar biraz daha duyarlı olsa. akşam yemeklerinden kalanlarını poşetleyip çöpe atmak yerine bir kaba koyup kapının önüne koysalar.
gerçi bunlar çok uzak hayaller çünkü sürekli su kaplarını çalan ve mamaları yere döksem bile süpürüp atan insanlarla dolu bir ilçede yaşıyorum.
elbet bir gün güzel günler göreceğiz diye umuyorum...