annem asla olmaz diyordu rahmetli kedim duman eve gelene kadar... duman öldükten sonra bahçemizin bebeği nazo doğum yapmıştı. 3 güzel bebek ve 3 güzel öksüz bebek geldi annem elleriyle nazo'yu eve aldı. suyunu elleriyle içirdi.
ve sevgili eşim bana dokundurmazdı şimdi ise kamuş'u o kadar seviyor ki süreli öpüyor hatta yetinmeyim bazen ısırıyor.
dedem duman geldiğinde ilk çok söylendi. sonradan öğrendim ki meğer ben işteyken duman ile oynarmış.
veee tabiki dayımın küçük kızı dayım ve yengem ne kadar istemiyorsa o kadar istiyor. umutluyum bir gün o da kendi ailesine sevdirecek ve hızlıca çoğalacağız.