rumuzdan da anlaşılacağı üzere önce kendiliğinden kendim kedici oldum efendim. sonra mı? eşim (o zamanlar sevgilim - uzaktan kedi seviciydi), annem (ki nasıl korkardı nasıl sevmezdi aman allah'ım!), babam ("mikrop kapacaksın kızım"), kardeşim (o da annem ayarındaydı-"evi hayvanat bahçesine çevirdin!") ve cânım dedeceğim (mahalle kedileri ayaklarına dolanıyormuş apartman kapısından çıkınca :), her telefonunda keyifle anlatır). böyle böyle umuyorum ki tüm dünyayı ele geçireceğiz hahaha!
bir de fikrim şu ki, aslında bizler kimseyi kedici yapmıyoruz. kediler bizzat yapıyor! biz mi? sadece onlara aracıyız efendim, sadece elçilik vazifesi...