her sabah beşte yaşadığım eylem. yan yatıyorsam bir de düzeltiyor. sonra pur pur pur orami sev burami da sev...ehh yeter diyip bahçede yürür gibi yürüyüp gidiyor. bazen gecikince ben uyanıyorum ama niye gelmedin ki, hasta misin falan diye dürtüklüyorum çocuğu....

benimki bir değişik, yatıyorsam o da benimle yatar uyur uyanır. öğleni bulsam kıpırdamaz yanımdan. geç uyandığımda kumuna koşuşu şener şen’in ünlü koşuşuyla eşdeğer. sevinsem mi duruma üzülsem mi karar veremiyorum sözlük.