her kedide var mı bu özellik bilmiyorum ama benim kızım özellikle eve gelen misafirlerin çorabına saldırmaya o çorapları ayaktan çıkarana kadar oynamaya bayılıyor. ben bunu bir sevgi gösterisi olarak nitelendiriyorum, "bak çoraplarınla bile ilgilenecek kadar seni seviyorum" diyor kendince belki de.
ayaklarla ilgili bir diğer zaafı da topuklu ayakkabı. o sivri topuklara bir süre kafasını sürttükten sonra bir süre de sarılıp hareketsiz kalmayı, bu sevgi gösterisinden sonra da koşarak uzaklaşıp ayakkabıyı görebileceği bir yerde pusu kurup poposunu sallamak suretiyle ivme kazanıp ayakkabıya hızla koşmak sevdiği eylemlerden.

yumak adında sarışın bir erkeğim vardı bir zamanlar, en büyük zevki önde kendinden kaçan insanın her topuğuna her adımında pati atmaktı. ah canım ya...

küçükten öğretirseniz ortadan kalkan bir zaaf, yavruyken ele ve ayağa saldırmamayı öğretebilirsiniz. ama hoşunuza gidiyor eli sallayınca atlaması, ayağı oynatınca bir anda ayağınıza dolanıp yavruyken ısırmaya çalışması. hayvan da öyle alışıyor ve büyüyor. büyüdükten sonra aynısını yapınca acıtıyor bu sefer de neden saldırıyorsun. e sen öğrettin sen gazladın çocuğu küçükken? bizim türkiye de son 17 senede beyni yanan nesil gibi o kedide hatalı eğitim ve yönlendirme nedeniyle ebeveynlerinin kurbanı oluyor. tasvip etmiyorum

her kedide olmasada enerjik kedilerde çok fazla olan bir durum ayak altında dolaşma. otururken, yürürken, koşarken...

ahhh maalesef anlam veremediğim zaaf. koku mu yoksa rengi mi çekiyor bilmiyorum ama ayakkabıları dolaba kaldırıyorum çünkü parçalıyor. çoraplara da takıntılı çözüm bulamadım henüz...