bildiğim ve tecrübe ettiğim tek şey,
doğum yapmak üzere olan anne kedinin sancılarını farkettiğinizde, yanında olduğunuzu hissettirecek kadar yakınında olmak,
anne kedinin davranışlarını pür dikkat ve rahatsız etmeden gözlemlemek,
ve herşey yolunda olmasına rağmen bir anlık panikle kucaklayıp veterinere koşturmamak,
gerçekten de kediler, extrem durumlar dışında dehşet bir özgüvenle doğum sürecini yönetiyorlar.

ben çok panikleyip, bir çocuğumu kaptığım gibi arabaya atmıştım da,
veterinerimiz çok ciddi azarlamıştı beni "senin yüzünden strese girmiş yavrucak, b.k vardı sokmuşsun burnunu, hadi bakalım durdurdu doğumu şimdi napıcaz" diye.
çok şükür ki, doğdu bebeklerimiz ama ben alı al, moru mor özür üstüne özür dilemiştim kızımdan.
ordan bildirdim, benim gibi panikleyenler olursa diye.

dipnot: tabii kedisini tanıyan herkes, içgüdüsel olarak farkeder sorun olup olmadığını.
ben paniğimin kurbanı olmuştum.