burada okudum hayvan seviyorum canım onlar diyeni de yazarken gördüm. şimdi arkadaşlar, kimi kadın/adam insandan vazgeçiyor ve evini hayvanlara açıyor. bu psikolojik bir şey, evini açtıktan sonra da mamayı gören duyan geliyor, artık onun kontrolünden çıkıyor bir süre sonra evdeki hayvan sayısı. aç olan, üşüyen kim varsa doluşuyor onun o ütopik ve küçük evine. sonra bu insanları eleştiriyorsunuz, kokuyor, pis oluyor diyorsunuz. bu insan hayvanlara adamış artık kendisini onunla aynı algıda ve çizgide değil siniz, onunla tartışıyorsunuz, ona "sözde" iyi niyetli telkinlerde bulunuyorsunuz ama ne o sizi ne de siz onu anlayamazsınız. çünkü o artık başka bir boyutta, serden geçmiş kalan ömrünü kediye adamış köpeğe adamış. ya saygı duyacaksınız bu duruşuna ya da engel olup arıza çıkarmayacaksınız. bu insanların öz bakımını ihmal etmesi, evinin pis olması hep sizin için bahane. ne kadar pis olursa olsun sokaktaki kedi için o bölge o ev bin kat güvenli ve huzurludur, hijyeniktir bunun farkına varın. sonra gelip burada ama çok koku yapıyor, hayvanlara yazık numaraları yapıp kadını apartmandan attırmayın hem hayvansever ayağına takıl hem buna kendisini adamış insanlara sözde hayvanlar için kötü ayağına ızdırap ol. hadi oradan be, kendini böyle mi iyi hissediyorsun yaptıkların için? böyle mi tatmin ediyorsun evde benimde kedim var derken?

okuyunca şaşırmama, hiç bu açıdan bakmamıştım diye düşünmeme sebep olan durum. ince bir çizgi sanırım. rahatsızlık olarak tanımlanmakta. kime göre, neye göre diyebilirsiniz. çünkü bir çoğumuz buna meyilliyiz bence. ucu bucağı yok. ancak hayvanları kötü ve sağlıksız şartlarda barındırmak da suç olmalı. ne kadar iyi niyetli olunsa da bakabileceği sayının çok üzerinde sorumluluk almaya kalkmak tehlikeli olabiliyor hayvanlar açısından.

http://anadolukedisi.com/tr/Yazi/kedi-ve...
https://patipedia.com/2016/04/21/hayvan-...