hep bir hayvanımız vardı, civcivle başladık, sonra köpek, şimdi kediler. 9 yaşımdan itibaren hep bir hayvan, bunun bana yaşattıklarını anlatmaya sayfalar yetmez, ama çevremde hayvansever arkadaşlarıma büyümeyen bebek bakacaklarını, en az 10 yıl, bilerek o can'ı sahiplenmelerini ısrarla dile getiriyorum. 18 yıl yaşadı köpeğmiz, birlikte büyüdük, evet evin büyümeyen bebeği oluyor, sürekli size muhtaç çünkü, ve onun size verdiği sevgiyi veren başka bir varlık yok sanırım. şuncacık hayatımda beni tek kırmayan, üzmeyen, kötü davranmayan tek canlı: hayvanlar. e hal buyken tabii ki onlarla yaşamak ve büyümek bambaşka. en başta sorumluluk almayı öğretmenin en keyifli yolu, ve tabii ki sınırsız sevgiyi, merhametli olmayı, empati kurabilmeyi, bencil olmamayı vs..vs.. diyorum ya yaz yaz bitmez. hayvan sahiplenmek isteyenlere tekrar belirtmek isterim ki o bir can ve büyümeyen bir bebek ile yaşamaya hazır mısınız yıllarca?