dişi ve henüz üç aylık olan bir yavrumuz var, bulunduğunda ishalden ölmek üzereydi ve antibiyotik, vitamin iğnesi ve bağışıklık güçlendiricilerle tedavi edildi. kaliteli mamalarla besleniyor, sağlığı şuan gayet iyi fakat bu kadar küçükken kızgınlığa girmesi beni çok şaşırttı, dört buçuk aylıkken girenleri duydum, gördüm ama kendisi el kadar kadar bebekken bunu yaşıyor olması normal mi, başına böyle bir durum gelen var mı sevgili kediciler.
küçük hanım, bu kudurukluğuyla literatüre geçti, veterinerimiz şok, ben şok. gerekli tahlil ve tetkikler yapıldı tekrar herşey normal fakat bu duruma babamın yorumu aynen şu oldu:
tabi sen bu kadar vitaminiydi, kaliteli mamasıydı besle dur, sonra bu duruma şaşır, çocuğum o mamalar yapay hep ondan böyle oluyor bu çocuklar. eskiden mamamı vardı, hepsi de çok sağlıklıydı maşallah, genetikleri bozuldu bu çocukların...
neticede şuan ikinci kızgınlığımızı da yaşıyoruz, evdeki abla ve abilerinin peşinde tüm gün mıyık mıyık tabi onların hepsi kısır ve bu minnakdan çok büyükler, kendisini gördükleri anda uzaylı görmüş gibi kaçacak yer arıyorlar...
kabullendim ben de artık bu durumu, küçük yer elmam, yeter ki sağlıklı olsun da gerisi önemli değil...