biraz bencilim bu konuda. bir ara iki kedim vardı, anne-kız, birbirleriyle takılıp beni hiç iplemediler. mama, su veren, kum temizleyen köle muamelesi gördüm sözlük. aşılar, kısırlaştırma ameliyatları, mama, kum parasını dert etmedim ama ilgi görmemek beni üzüyordu. evde kedi var mı yok mu belli değildi, duygusal manada... sonra birinin evden gitmesi durumu oldu ( boşanınca çocukları paylaştık)...
kalan benim esas kedimle anında gene eski günlerdeki gibi bir muhabbet bir muhabbet sormayın.
kedim olduğunu anladım, hissettim. "çok kedi hiç kedidir" derdi bir arkadaşım, doğruluk payı varmış...