cumartesi günü başıma gelen.. kızım 66. gününde doğum yaptı.. 1 aydır girip çıktığı (bizim de ona uygun bir alan yarattığımız) kıyafet dolabının yanınan kadar çağırdı beni.. o kadar soğukkanlıydı ki, şaşırdım.. tek istediği sevgiydi.. çok rahatsız etmeden ama severek, güzel sözler söyleyerek yanında olmaya çalıştım.. nasıl olacak, herhangi bir komplikasyon olursa biz ne yapmalıyız diye bir sürü şey okumuştuk, eşim yabancı kaynakları hatim etmişti.. ama doğa öyle büyülü ki, insan kendini aptal hissediyor.. 5 güzel ve sağlıklı yavruyu dünyaya getirdi 2-2,5 saat içinde.. gık demedi desem yeridir, her birini tek tek yaladı, kordonlarını kopardı, plesantalarını yedi, kuruttu, emzirdi.. nasıl bir annelik iç güdüsü insan hayretlere kapılıyor, nasıl programlanmışlar.. bence bu olayı görerek yaşayan bir insan asla hayvanlar hakkında kötü düşünemez.. (gözüm doldu yine resmen) o kadar iyi biliyorlar ki anneler ne yapacaklarını, sizin çok acil olmadıkça müdahale etmeniz asıl sıkıntıyı yaratacak durum olur.. hamilelik sırasında iyi beslenme, baştan sona iyi gözlem, yeterince bilgi, sıcacık sevgi, az biraz dirayet güzel doğumun sırrı... güzellikle, kolaylıkla gelsin minik bebekler...