scottish falan bilemem, aklım ermez fakat şu inandığım bir gerçek,
ki ailemizde de olmasına rağmen, bütün cins kediler yani cins diye tabir ettiğimiz ırklar hep sorunlu oluyor,
yavrucakların hastalıklarını öngöremiyoruz, görebildiklerimize de fazlaca müdahale edemiyoruz.
başlıktan sapmış gibi olmazsam şayet, siyam ve iran kedileri en çok sorun yaşadığımız, böğüre böğüre çare aradığımız ırklar oldu şimdiye kadar.
maalesef ve maalesef.
aklım çıkıyor birşey çıkacak diye,
kimyager, kasap ve biyolog olma eşiğine geldik nerdeyse, özellikle beslenmeleri konusunda; yatkın oldukları hastalıkları araştıra araştıra önlem alabilmek adına,
özellikle barf belimizi büktü maddi ve zihinsel olarak.
özel ırkların yatkın olduğu böbrek sorunlarıyla karşılaşmamak adına, miligram, gram hesaplarıyla kemik, sakatat, löp et oranları; aminoasitler derken bazen "eeeaah yeter ama yahu at önüne balığı kemirsin sıpa" diye ağladığım zamanları biliyorum.

başlık sahibinden af dilerim, konudan saptığım için nasıl dolmuşsam kimbilir.