ah ah ne güzeldi o zamanlar. sağlığa zararlı kumlar çıkmamış henüz. yoksa silikaymış, parfümlüymüş hem doğaya hem kediye zararlı tiksinç kumlar yok. kedi eve hapis değil, geziyor dışarıda geliyor eve tekrar. veterinerler daha uygun fiyatlı. yok kedi kuaförüymüs kedi oteliymiş falan gibi kapitalizmin ele geçirdiği bir hayvanseverlik sektörü oluşmamış. herkes sokağında kedilere bakıyor, kedileri kovalayan teyzeler bile naif sen düşün artık, oynama şu kediyle diyor torununa ama o yokken mama veriyor. hey gidi hey hey hey. 90 larda da şimdide değişmeyen gördüğüm ilk şey kediyi hırpalayan, taş atan, zarar veren çocuklar. bu çocukları kim üretiyorsa o fabrika kapanmalı. 20 seneden fazla oldu hala aynı çocuklar ortalıkda. bu çocukların azotunu, oksijenini tam koyun böyle olmasınlar. sonra denk gelince tokatlıyorum ailesiyle problem yaşıyorum, ailecek gelip beni hırpalıyorlar.