3 yıl önce 6-7 ay kadar deneyimledim. tek başıma yaşıyor olsaydım kesinlikle hala vegan kalabilirdim. fakat aileyle bir aradayken durum çok zor oluyor. türkiyedeki çoğu ileri yaşlı kişiye anlatamıyorsun bile. sizi kandırıp içinde yumurta, süt olan ne varsa yediriyorlar. kendimi açlık grevinde gibi hissetmeme neden oluyordu bu durumlar. bu psikolojik baskılara dayanamadım maalesef kazanan teyzeler ve amcalar oldu.

veganlik cok baska birsey olabilmek icin once o kafaya girmek gerekiyor. ben kucuklugumden beri yemem cunku bana yemek olarak gelmiyorlar ölü bir hayvan olarak geliyorlar, yumurta bir tavugun cocugu süt zaten niye iceyim hayvanin sütünü ben mantiksiz geliyor. benim etkilenmem 5 yaşındayken kurban adı altında yapilan hayvanlari öldürme gününde gözümün önünde besledigim bir koyunun kesilmesi ve sacma sapan alnima kan sürülmesiyle oldu ogun agladigim ve korktugum kadar ömrümde ne korktum ne agladim hic unutmam. 5 yasindan beri de asla agzima sürmedim. bu konuyu hic kimseyle tartismam cunku salak salak et fotograflari yollama yok sen yasamamissin bir kere tadsan doyamazsin gibi gereksiz seylerle karşılaşıyorum. ben yiyene bir sey demezken bu tip anlayissiz insanlar gercekten sinirimi bozuyor.